موسیقی سماعی بیشتر در خاورمیانه رواج دارد.
تکرار وردها همراه با ریتم‌های چرخشی شرایطی مانند هیپنوتیزم را به وجود می‌آورد که باعث آمادگی ذهن برای تلقین پذیری می‌شود.
ریتم‌های چرخشی انرژی و جریان خون را بر عضوی متمرکز کرده و کرختی را افزایش می‌دهد که سبب پذیرش آسان‌تر درد می‌شود.
عمده اثر موسیقی قومی یک ریشه دارد و آن هم بر پایه ایجاد خلسه است. برای مثال در موسیقی سماعی کردستان با حرکات موزون با هدف ایجاد خلسه و کارهای خارق العاده فیزیکی همراه است و جنبه نمایشی بسیار غالبی دارد که اکثرا برای مریدپروری و ایجاد عقاید مذهبی استفاده می‌شود!
موسیقی سماعی در بلوچستان با مراسم خانقاه قادری در کردستان شباهت دارد.
رهبر مراسم را خلیفه می‌نامند که همراه با رقص و حرکات یک‌نواخت تکه‌های شیشه می‌خورد و اجسام تیز مانند تیغ را در اعضای بدن خود فرو می‌کند!
در کرمانشاه نیز موسیقی سماعی با باورهای صوفی گرایانه رواج دارد.
در ترکمن صحرا نیز مراسم سماع ریشه در آیین شمنی دارد.
موسیقی هیستریکال یا هیجانی در ریتم‌های عامه پسند ایرانی ۶/۸ یا ریتم‌های محرک پاپ و راک وجود دارد
که اغلب دارای نما و بیان بیرونی احساسات هستند و به همین دلیل اکثرا با ترانه‌های عاشقانه همراه می‌شوند.
