پلان B جمهوری اسلامی چیست؟
نگاه تک بعدی به مسائل بحران آفرین است.
مقاومت و اقصادمقاومتی دو عبارتیست که بعد از افزایش تنش ایران با امریکا و متحدان منطقه ای آن به دفعات در صحبتهای مسئولان ایران شنیده میشود.
اینکه این دو عبارت چه مفهومی دارند , هنوز خودشان نمیدانند و تعاریفی کلی از ان ارایه میدهند.زمانی هم که دفاع میکنند گویا سفیری از کوبا , شوروی سابق یا یوگوسلاوی سابق درحال تکرار مکررات است.
سوال اینست که پلان بی ایرانی ها برای اینده ای که ترامپ تا 5 سال اینده در ان باشد چیست؟
برای جواب به این سوال باید ابتدا به این موضوع پرداخت که روابط در دنیا را خطی میبینیم یا پازلی ؟
کشورهای خاورمیانه روابط اقتصادسیاسی را خطی میبینند که این موضع در نگاه همه این کشورها به محیط پیرامونی خود نیز نمود پیدا کرده است.
خطی دیدن مسئله باعث میشود خودمان را خیر مطلق و کشورهای اطراف را شر مطلق ببینیم.هیچ کشوری سیاست های خود را منافی با پازل خاورمیانه نمیبیند.
هیچ کشور خود را بخشی از مشکل نمیبیند درحالی که خود بخشی اساسی از مشکل است.
در دوره خاتمی سعی شد که نظرات به یکدیگر نزدیکتر شود و رفسنجانی سفر خوبی به عربستان داشت.
کشورهای منطقه همه میخواهند قهرمان داستان باشند اما در دنیای پازلی هیچکس قهرمان نیست , تنها بخشی از حل یک مشکل اساسی هستند.
لیبی , یمن , سوریه , عراق , لبنان ...
وضعیت امروز خاورمیانه و خباثت های کشورهای منطقه علیه ایران ناشی از همین نگاه است.
انها برجام را نمیخواهند زیرا درک درستی از ان ندارند و فکر میکنند قسمتی از این پازل نبودند درصورتی که برجام مربوط به برنامه اتمی ایران بود حال انها با کمک ترامپ برجام را از بین بردند تا به برجامی با حضور خود برسند.
این ایراد به مناسبات منطقه ای وارد است که در زمان مذاکرات برجام چرا انها سعی نکردند همزمان با ایران بر سر میز مذاکره بنشینند زیرا در ان مقطع (باتوجه به نگاه خطی) ایران نیازی نمیدید روابط خود را با انها عادی کند زیرا فکر نمیکرد فردی بنام ترامپ رئیس جمهور شود و مصوبه شورای امنیت را پاره کند.
پس پلان بی وجود نداشت.
روز از نو روزی از نو.
امروز سوال اینست که
پلان بی سیاستمداران ایران درصورت انتخاب شدن مجدد ترامپ چیست ؟
نگارنده معتقد است ترامپ دور بعدی ریاست جمهوری امریکا را احتمالا خواهد دید.
پس از فرصت سوزی که طرف های ایرانی در زمان تهدیدهای ترامپ مبنی بر خروج از برجام داشتند و تهدید های ارو را بلوف قلمداد کردند , بحران های پی در پی در رابطه با ارز و کالا نشان داد که ایران پلان بی نداشت .
بحران ها یکی پس از دیگری بوقوع پیوست,بحران هایی که ناشی از نگاه اشتباه و نداشتن پلان بی بود.
مانند:
بحران ارز و سکه
بحران کمبود پوشک و مواد سلولوزی
بحران رب گوجه
بحران روغن نباتی
بحران قند و شکر
بحران گوشت قرمز
بحران مرغ و تخم مرغ
بحران چای
بحران کاغذ
بحران مواد پایه نفتی
بحران ...
ترامپ توده مردم را نشان گرفت تا به راس نظام ضربه بزند.
اما بی تدبیری مسئولان ایرانی مبنی بر نگاه به اقتصاددولتی و مقاومتی و گذر از چالش پیش رو بحران ها را یکی پس از دیگری پدید اورد.
درحقیقت حاکمیت بجای حل مسئله , مسئله را به آینده موکول میکرد.
این درحالی بود که صندوق بین امللی پول به مسئولان ایرانی هشدار داده بود که باوجود تحریم ها حتما اصلاحات اقتصادی را انجام دهند.اما این اصلاحات تنها معطوف به مبارزه با پولشویی شد نه اصول اقتصاد.
این بحران های پی در پی درحالی رخ داد که امریکا تنها یک سال است از برجام خارج شده است و این موضوع اینده را تیرو تار میکند.
سیاستمداران ایرانی با پیش فرضی غلط و با استفاده از تجربه های قدیمی دهه 60 و نگاه به اقتصادتعزیری درهای کشور را بستند و با شمشیر به جنگ تفنگ رفتند.
دولت را یکدست کردند تا انتقادهای امثال نیلی , آخوندی و قاضی زاده هاشمی را نشنوند.
برای مردم ایران باید نگران بود زیرا نگارنده معتقد است طرف مذاکره در 2020 عوض نمیشود زیرا ترامپ اقدامات بزرگی انجام داده است.
امروز بازارسرمایه آمریکا در رکورد تاریخی خود قرار دارد و نرخ بیکاری پایین ترین سطح ۵۰ سال اخیر است نکته مهمتر موضوع حمایت ترامپ از افزایش حقوق حداقل است که شعار دموکراتها نیز میباشد.ترامپ توانسته وابستگی انرژی به خاورمیانه را بیش از پیش کم کند, حمایت لابی صهیونیست را باتوجه به انتقال سفارت امریکا به سرزمین های اشغالی و حمایت از موضع اسرائیل درمورد بلندی های جولان جلب کند.حمایت اعراب منطقه خلیج فارس را با فشار حداکثری بر ایران داشته باشد و در نهایت قرارداد تجاری جدید با چین را پیش روی خود متصور باشد.ترامپ توانسته چهره ای تضعیف شده از اروپا را به مردمش نشان دهد که به انها بگوید :
Make America Great Again
اما جای نگرانی انجاست که مسئولان ایران یک شعار جنگ نمیشود و مذاکره نمیکنیم را در دست گرفته اند و از مقاومت میگویند.جای نگرانی انجاست که حتی یک نفر نیست بگوید اگر یک درصد خطای محاسباتی داشته باشید چه اتفاقی می افتد؟ این همان نگاه خطی به موضوع است که در بالا تشریح شد.
نگرانی دیگر اینست که مخالفان مذاکره تفاوت مذاکره و توافق را نمیدانند.
ایران حتی گروهی را برای مذاکره ندارد چه رسد به گروهی برای توافق.
چین در مذاکرات تجاری با امریکا گروهی را مامور مذاکره کرد تا در یک پروسه طولانی مدت وارد پروسه توافق شوند در این راه گاهی مذاکرات مسکوت ماند گاهی جان گرفت اما کسی خطی نگاه نکرد زیرا هر دو طرف نیاز به توافق داشتند.وضعیت ایران و امریکا نیز اینچنین است, دو طرف نیاز به مذاکره و توافق دارند و امکان گرفتن امتیازهای خوب از امریکا در استانه انتخابات وجود دارد و این پتانسیلی است که دیده میشود.
نگارنده معتقد است باید با هر دو حزب امریکا کار شود و نگاه خطی به انها نداشت زیرا هر دوی انها با ایران بر اساس منافع ملی خود برخورد میکنند نه مناسبات حزبی.این تلقی وجود دارد که گویا کمک ایران به ترامپ در انتخابات باعث برهم زدن منافع دموکراتها میشود و برای اینده بد است.
سوال اینست که مقاومت تا کی ؟
پلان بی حاکمیت در زمانی که ترامپ برای دور بعد انتخاب شود چیست؟
بازهم مقاومت؟
ایران یکسال مقاومت کرد که منجر به ان شد پارامترهای اقتصادی ایران دگرگون شود و اقتصاد ویران شود .
اساسا مقاومت تا 5 سال اینده چه تاثیری بر اقتصاد ایران و متاثر از ان بر زندگی مردم میگذارد؟جز اینست که رقیبان اقتصادی ایران از این فرصت به نفع خود بهره میبرند و ما ضرر کرده ایم.
5 سال اینده ایران هیچ تصویر روشنی ندارد.
سالانه بخش انرژی ایران نیاز به جذب سرمایه های نوین دارد اگر اینگونه نشود به مرور چاههای نفت را نیز از دست میدهیم.
امروز اولویت منافع ملی حفظ تمامیت ایران باید باشد.
حاکمیت باید پاسخ دهد, مردمی که تحت شدیدترین فشار اقتصادی هستند و متحمل فشار های روحی و روانی از جانب نیروی ها انتظامی و قضایی در سطح جامعه نیز می باشند,
ایا این مردم از شعار مقاومت شما حمایت میکنند؟
الله اعلم
پلان Bمسئولان نمیتواند #مقاومت باشد زیرا این نگاه خطی است. .
