يَا قَوْمِ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى الَّذِي فَطَرَنِي ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ
ای قوم، من از شما مزد رسالت نمی‌خواهم، اجر من جز بر خدا که مرا آفریده، نیست، آیا اندیشه نمی‌کنید؟
آیه 51 سوره هود
خیلی این آیه رو شنیدم. احتمالا خیلی جاها روی در و دیوارها هم خوندمش و همیشه فکر کردم این آیه مخصوص پیامبراست و خدا میخواد بهمون بگه ایمان بیارید یا نیارید مزد کار پیامبری که فرستادم با خودمه. با نتیجه ی کارش از دید دنیایی شما هم هیچ کاری ندارم که مثلا چند نفر ایمان آوردن یا اینایی که میگن ایمان آوردیم، ایمانشون چقدر محکمه.
اما این دفعه که خوندمش فکر کردم نکنه این آیه مربوط به همه ی آدم ها میشه؟
مگه ماها همه مون به یه علتی خلق نشدیم؟ هر کدوم مون علائق و روحیات منحصر به فرد خودمونو داریم؛ حتی هر چند نفری که به یک چیز علاقه دارن، علائق شون شبیه هم نیست و کارهاشونم شبیه هم نمیشه. اگر قرار نبود هر کدوم ما یه چیزی با خودمون بیاریم روی زمین پس این همه تفاوت برای چیه؟
اینکه همش میشنویم رسالت یا دارمات رو پیدا کن، از کجا میاد؟
شاید خدا این حرف رو به همه ی ما میزنه.
رسالتت رو پیدا کن و قدم بردار، فرقی نداره نتیجه چی بشه، مزد کارت به عهده ی خداست.
به نظرم اصلا آسون نیست؛ اونقدر که همیشه فکر میکنم کاش خدا بچه ها رو موقع تولد با یه کاتالوگ میفرستاد روی زمین؛ این شکلی هم تربیت کار آسونتری بود هم تکلیف هر کسی از اول معلوم بود ولی ظاهرا خدا هدفش اختیار مطلق بوده -به هر سختی- و آزادِ آزادیم.
