به باور عمومی جامعه ، آن چیزی که همیشگی است فراگیری و یادگیری ست .
معتقدم میتوان تا واپسین دقایق زیست بشری ، آموخت و از یادگیری علوم و مهارت فارغ نشد اما باید در نظر داشت که این آموختن و فراگیری علوم و مهارت می بایست ثمره ای برای خود و دیگران ایفا نماید. لزوما "فراگیری "راه سعادت نیست. چه بسا آموزش موجب خسارت و آسیب شود. آموزشی که در مسیر هدف نباشد محکوم به فناست . مثل این می ماند که تخته شنا را برای مسافرت کویر همراه داشته باشیم. امروز با گسترش و پیچیده شدن علوم و مهارتها ، همراه داشتن لوازم و ابزار مرتبط کمک شایانی به افزایش بهره وری و اثربخشی دارد.
به عنوان یک جوینده هدف متعالی، معتقد ما زمان کوتاهی برای یادگیری داریم چون باید رسیدن به هدف فرصت کوتاهی داریم.
پایدار باشید
