این روزها هنرمندان زیادی هستند که توانایی بالایی دارند و روز به روز توانایی‌هاشون رو به رُخ همه می‌کِشند. قطعا این توانایی، یک شبِ و بدون پشتوانه‌ی علمی به دست نمیاد.
راستشو بخوایین همه‌مون فقط آخر داستان رو نگاه می‌کنیم، درست لحظه‌ی موفقیت رو، جایی که همه‌مون برای "او"، برای او ایستاده دست می‌زنیم. حال غافل از این هستیم که برای رسیدن به این لحظه، چه سال‌هایی از عمر و پول و انرژی او خرج شده است.
امروز میخوام شما رو با یکی از همین هنرمندان آشنا کنم؛ "روزبه اختری" یکی از همین‌هایی ست که من و تو بارها ایستاده او رو تشویق کردیم.
روزبه اختری متولد ۲۷ مرداد ۱۳۵۸ در تهران، فارغ‌التحصیلی رشته مهندسی کشاورزی و کارگردانی سینما در مقطع لیسانس، بازیگر و کارگردان تئاتر و همچنین بازیگر سینما میباشد. کارنامه‌ی پُربار او نشان از تجربه و توان بالایش در این عرصه میباشد. بازی در نمایش‌های: "آه مریم مقدس"، کارگردان نصراله قادری/ "پلیس"، کارگردان مسعود نجفی/ "من خودم آقای مرگم"، کارگردان شادروان امید شاهنده/ "قهوخانه" کارگردان حمید پورآذری/ "مهمانی طولانی سیزیف و مرگ"،کارگردان مهدی میرزاییان/ "پشت کلانتری، زیر تیر چراغ برق"، کارگردان پژمان جعفری/ "تنها یک نظر"، کارگردان رسول نقوی/ "مرگ وودی آلن"، کارگردان محسن میرزاخانی/ "چرا فرات نخشکد" به کارگردانی" محمد مداحیان/ "آقاممنون"، کارگردان کاوه مهدوی/ "شاخه نبات" کارگردان مهدی شمسایی/ "سکوتی با سه نقطه"، کارگردان رضا عطایی فر/ "شعله در زمهریر"، کارگردان محمد مداحیان/ "پوتینهای رئیس جمهور" کارگردان کاوه مهدوی/ "تعمید"، کارگردان علیرضا مهران/ "درب بدون چهارچوب"، کارگردان کاوه مهدوی/ "کوثر"، کارگردان محمد پرویزی/ "صدای خنده حضار"، کارگردان حسام افسری/ "تنهایی پرهیاهو" به کارگردانی امیر کاوه آهنین‌جان/
کارگردانی نمایش‌های:
پیراهن/ کابوس‌ها و خون/ دیوار چهارم/اعصاب کجای آدمه/ سرزمین تهی سران/ ایستادن بر فراز یک اتفاق/ رکوئیم برای یک راهبه/
بازی در سینما و تلویزیون:
بازی در سریال"کمکم کن" به کارگردانی قاسم جعفری/ بازی در سریال"اکسیژن" به کارگردانی مهدی مظلومی/ بازی در سریال "اغما" به کارگردانی سیروس مقدم/ بازی در سریال "قلب یخی" به کارگردانی سامان مقدم/ بازی در سریال "آسمان من" به کارگردانی محمدرضا آهنج/ بازی در سریال "همه کودکان من" به کارگردانی تاجبخش فنائیان/ بازی در سریال "شاید برای شما هم اتفاق بیافتد" به کارگردانی مسعود رشیدی/ بازی درتله فیلم "گوی مرگ" به کارگردانی محمدرضا آهنج/ بازی در تله فیلم "ماه می‌تابد" به کارگردانی محمد ناجی/ بازی در تله فیلم "ماه آخر" به کارگردانی محمد ناجی/ بازی در تله تاتر "آقا ممنون" به کارگردانی سمسامی و کاوه مهدوی/ بازی در فیلم "تاریکی" کارگردان احمد معظمی/ بازی در فیلم ترومای سرخ به کارگردانی اسماعیل میهن دوست/ بازی در فیلم "دارکوب" به کارگردانی سعید اسدی/ بازی در فیلم سینمایی "ملاقات با جادوگر" کارگردان حمید بهرامیان/ بازی در سریال "هیولا" به کارگردانی مهران مدیری/ بازی در سریال "زیرخاکی" به کارگردانی جلیل سامان/ بازی در سریال "روزهای زندگی ما" به کارگردانی احمد کاوری/ بازی در فیلم‌های کوتاه متعدد به کارگردانی فرهاد جم، نیما تارخ، مهدی صفوی، علی مستعلی،یاسین مقدس‌زاده، مهران عرفی.
جوایز: منتخب و کسب جایزه بازیگری و کارگردانی از جشنواره هندوستان/ جشنواره تاترشهر/ جشنواره ماه/ جشنواره مقاومت فتح خرمشهر/ برنده جایزه بازیگری و کارگردانی از جشنواره بیضایی.
✒نظرات کارشناسی روزبه اختری درباره‌ی رابطه‌ی بازیگر و کارگردان: در درجه اول یکی از فاکتورها و ملزومات و علومی که کارگردان باید با آن آشنایی کامل داشته باشد روانشناسی است چرا که به تعداد تمامی بازیگران شخصیتهای متفاوت وجود دارد که کارگردان باید با تبحر در این زمینه با بازیگر ایجاد رابطه کند. در تئاتر، گروه‌های نمایشی با هم زندگی می‌کنند و به نوعی شبیه به یک خانواده می‌شوند. کارگردان به عنوان مدیر این خانواده بطور روزانه با احساسات و عواطف انسانی بازیگرها رو به روست. هرچقدر این رابطه حرفه‌ای‌تر و همدلانه باشد، به طور قطع تاثیر آن بر روی صحنه جلوه پیدا می‌کند. شخصیت پردازی رو باز هم ارجاع میدهم به اینکه کارگردان و بازیگر هر دو باید هم به خودشناسی و هم به روانشناسی تسلط داشته باشند و به شدت بیننده‌های خوبی در اجتماع باشند و ناظران حرفه‌ای باشند، در غیر اینصورت پرداخت شخصیت غیرممکن خواهد بود چرا که اساسا بازیگری یعنی خلق شخصیت؛ حالا این شخصیت فانتزی باشد یا واقعی؛ حال این نمایش در سبک اکسپرسیونیستی هست یا ناتورالیستی یا اصلا پرفورمنس. اصل بر ساخت شخصیت و کارکتر است که البته یادآوری میکنم که قطعا این معضل در سینما و تئاتر و تلویزیون هالیوود و یا کارهای اروپایی بسیار کمتر هست چون آنها عمیقا با ذات درام پیوند خورده‌اند و نوع آموزش و فضای کاری و همچنین مابقی مسائل بازیگر را به ارائه شخصیت سوق می‌دهند.
ببینید مثلا در کشور ما همونطور که گفته شد به یک کاراکتر یا تیپ یا تیپ شخصیت و یا شخصیت و یا نوع و جنس بازی معروف می‌شوند و بدون تفاوتی چشمگیر در نقشها و شخصیتها تکرار می‌شوند.
البته که قطعا تهیه کننده ها و مخاطبین و برخورد سلیقه ای عمومیت پیدا کرده و مسائل سیاسی اجتماعی حتی رو این قضیه نیز تاثیرگذار هست ولی خود بازیگر در درجه اول و کارگردان در این زمینه مسئولیت اصلی را بر عهده دارند.
به امید روزی که بتوانیم با آزادی کامل، بدون سانسور و پنهان کاری با ارتباط گسترده با همه کشورهای صاحب نظر و صاحب مهارت در هنر و بازیگری و کارگردانی و نمایش بتونیم در یک شرایط عادلانه به فعالیت بپردازیم.
✍مصاحبه و روایت: رضا میرزایی ازندریانی
