اسفند پارسال بود که برای برگزای فینال Silkroad Startup به تیم برگزاری اضافه شدم. فینال 29و30 فروردین توی کیش برگزار شد. بعد Silkroad بود که با دوتا از دوستان تصمیم گرفتیم رویدادی برگزار کنیم تا توش از حقایق شکل گیری یک استارتاپ حرف بزنیم، چون حس می‌کردیم که قضیه هر ایرانی یک استارتاپ خیلی رو به فزونی هست و دلمون میخواست به نوبه خود سهمی در آگاه کردن افرادی داشته باشیم که قصد راه اندازی استارتاپ دارن. از دل این جمع سه نفره @startup_reality متولد شد.
با تمام سختی ها استارتاپ ریلیتی 14 تیر برگزار شد ولی انگار آنروی حقایق استارتاپی تازه داشت خودشو نشون میداد و اون آغاز شرایط جدید اقتصادی بود.
حقایقی که به شخصه توی این مدت کم دیدم اینا بودن :
وقتی با استارتاپ ها برای ثبت نام در دور جدید Silkroad Startup تماس میگرفتیم ، خیلی هاشون جوابشون این بود ، تو این شرایط بتونیم خودمون مدیریت کنیم هنر کردیم ،
رفتیم سایت های فروش بلیط و رزرو هتل برای مسافرت یا دیدیم فیلترن یا این که ایران ایر دلش نمیخواست بقیه سامانه های آنلاین بلیت هواپیما هاشو بفروشتن ، رفتیم از دیجیکالا خرید کنیم دیدیم جنس که نداره هیچ تعدیل نیرو هم کرده .
ولی هیچ خبری بدتر از بسته شدن استارتاپ ها نبود . استارتاپ هایی که با کلی امید و آرزو شروع کردن و الان دیگه نیستن .
چند دقیقه پیش بود که خبر failed شدن #نیک_پرینت رو خوندم و کاملا شکه شدم .
اگر در تمام دنیا احتمال شکست استارتاپ ها ۹۵٪ هست بنظرم توی ایران ۹۸٪ هست چون خیلی از این استارتاپ ها بخاطر نابسامانی اداری و نداشتن ثبات اقتصادی دارن جمع میکنن .
اگر توانایی پذیرش شکست رو دارید قدم در این مسیر بذارید.
شکست در کار به نوبه خود بد نیست اما زمان بزرگترین هزینه شما در هر کاری هست و اگر از شکست هاتون بلد نباشید که درس بگیرد عملا بزرگترین باخت زندگیتون کردید.
