تساهل و تسامح و به فارسی سره رواداری به خودمونی میشه سخت نگرفتن مته به خشخاش نگذاشتن . این کلمه در علوم اجتماعی و سیاست بار معنایی خودشو داره و اطلاق میشه به تحمل عقاید مختلف یا مخالف، فضا رو برای همه باز گذاشتن اما مطمئنا ولنگاری از توش در نمیاد یه سری پارامترهایی داره مثلا کسایی که خشونت یا نژاد پرستی یا کودک آزاری رو ترویج یا تئوریزه می کنن دیگه تو این چارچوب قرار نمی گیرند و باهاشون قانونا برخورد میشه . اما اینکه این محدودیت‌ها چه جوری تعریف میشن از کجا میان کیا تصمیم می گیرند که حدود رواداری تا کجا باشه بحث جالبیه که می گذاریم به عهده عالمان علم الاجتماع و سیاست .
تو مهندسی این عبارت تقریبا با همون بار معنایی به کار می‌ره . واقعیات و نظام در هم پیچیده شون ما رو وادار می کنن که رواداری پیشه کنیم که زیاد سخت گیر نباشیم که مته رو خشخاش نگذاریم . یکی از این چیزا فرق اساسی بین ماهیت پدیده های گسسته و پدیده های پیوسته است . ما در مورد یک آجر یک گوسفند یک تخم مرغ به راحتی می تونیم صحبت کنیم اما زمان و مکان و حجم و وزن به خاطر ماهیت پیوستشون به همین راحتی قابل بحث نیستند . یک متر از طول چیزی به همین راحتی نمیشه تعیین کرد چون پارامترهای متفاوتی از جمله دقت شخص اندازه گیر دقت ابزار اندازه گیری دقت ابزار جدا کردن یک متر از بقیه ماده مورد بحث و دمای محیط و ... می تونن دقت اندازه گیری ما رو تحت تاثیر قرار بدن و خیلی از این عوامل خارج از حیطه قدرت ما هستند . ما با صرف هزینه بیشتر و استفاده از ابزار پیشرفته تر می تونیم این دقت رو زیاد کنیم اما خطا همیشه وجود داره . بنابراین مجبوریم شل کنیم و مجبوریم تن به رواداری بدیم .در تعیین اندازه برای یک قطعه دقیق باز با مفهوم تلرانس برخورد می کنیم . اما اینجا هم رواداری و تساهل ما بی قید و شرط نمیتونه باشه
بلکه براش حد بالا و پایین تعیین می کنیم شما که میخوای یک متر از این لوله جدا کنی چقدر حق داری کوتاهتر ببری چقدر بلندتر . تو چه بازه ای خطای تو قابل تحمله و از کجا به بعد مجاز نیستی و همین مفهوم ساده تبدیل میشه به یکی از چالش برانگیزترین مفاهیم مهندسی در طراحی و ساخت و بازرسی قطعات .که استانداردهای مختلفی در سیستمهای مختلف براشون تعریف شده .
مبحث بسیار جالب و پر از شگفتی تلرانس ها در مهندسی به وجود میاد.
