فکر کنم دوپامین معرف حضور همه تون باشه : هورمون انگیزه !
تا اینجاش رو احتمالا همه بدونین اما کارایی دوپامین خیلی بیشتر از اینهاست ! در یک مطالعه برای موش ها یک کپه غذا در یک طرف گذاشتند و یک کپه بزرگتر در طرف دیگر گذاشتن . اما قبل از کپه ی بزرگتر یک دیوار بود که لازم بود موش ها از روی آن رد بشن یا اونو دور بزنند تا به غذای بزرگتر برسند !
نتیجه بسیار عجیب بود : موش هایی که مقدار دوپامین تو خون آنها کمتر بود به سمت کپه غذای کوچکتر رفتن و موش هایی که دوپامین خون آنها بیشتر بود به سمت کپه غذای بزرگتر رفتن !
این یعنی مقدار دوپامین در خون تعیین کننده تمایل ما به انجام کارهای سخت و کارهای مختلف می باشد !
اینو به نقش دوپامین در انگیزه وصل کنید و حالا متوجه می شین که دوپامین چقدر مهمه .
روان شناسی به نام جودی ویلیس راهی برای افزایش ترشح دوپامین در خون پیدا کرده : اهداف افزایشی
هدف خود را به قسمت های کوچکتر تقسیم کنید بعد هر بار یک قسمت رو انجام بدین اون وقت بعد از انجام دادن هر قسمت کوچک پیش خودتون شادی کنید ، مثلا اگر در حال وزن کم کردن هستین هر بار که روی ترازو میرید و نیم کیلو کم شدین دور اتاق بچرخین هورا بکشید به خوتون بگین آفرین ، تونستم ، مرحبا به خودم
.جودی ویلیس میگه با نشون دادن شادی و موفقیت به خودتون مغز بیشتر این موفقیت رو واقعی میدونه و بارها تصویر این حرکات شما رو برای خودش بازسازی می کنه و دوپامین ترشح میکنه ! همین باعث میشه انگیزه تون بیشتر بشه و محکم تر ادامه بدین ضمن اینکه گفتیم دوپامین شما رو برای انجام کارهای سخت تر کمک میکنه ! پس از شادی کردن برای موفقیت های کوچولوتون غافل نشین !
