موضوع Inside Out 2 یعنی بلوغ و تغییراتی که به واسطه اون در احساسات و شخصیت ما اتفاق میفته، چیزی نیست که قبلا جایی نشون داده نشده باشه، فقط هیچ کجا شما به این خوبی عمق این مسئله رو پیش از این ندیدید.
احساسات جدید تنها نکته جدید این قسمت نیست بلکه تک تک احساسات سفری رو به سمت تکامل طی میکنن تا کامل‌تر و بالغ‌تر باشن. شادی یاد می‌گیره که همیشه نمی‌تونه احساسِ قالب باشه. خشم میگه که همیشه هم خشمگین نیست و درون خودش لطافت هم داره. انزجار گاهی مهربون میشه. غم گاهی شجاع میشه. ترس نشون میده که میتونه مفید باشه. اضطراب اشتباه میکنه اما قبول میکنه مسئولیت کارش رو و میتونه در مسیر درستی به کار بره. خجالت هم گاهی برون‌گرا میشه و تصمیم درست می‌گیره. طعنه میگه که ممکنه خسته باشیم اما خسته‌کننده نه. حسادت قبول میکنه که گاهی خودش به قدری خوب هست که نخواد از بقیه تقلید کنه.
تحسین اصلی من هم برای صحنه‌ایه که شما رایلی رو در حالی که دچار پنیک اتک شده می‌بینین و تصویری درست از احساسات این زمان دارین. زمانی که فرد اونقدر درگیر حمله اضطرابه که توانایی کنترل و استفاده از بقیه احساسات رو نداره. جوری که همه‌ی احساسات باید در کنار هم به آرامش برسن تا بدن و فرد به وضعیت عادیش برگرده.
نکته‌ای که این قسمت بیشتر از همه برام بولد بود این بود که «شادی هیچوقت فقط شادی نبود».
ظاهر بعضی از احساسات رو اگه ببینین، علاوه بر رنگ اصلیشون، یک چیزی رو به همراه دارن که به رنگ احساس دیگه‌ایه و این نشون میده که اونها ترکیبی از احساسات دیگه هم هستن. مثلا انزجار، بنفش یعنی رنگ ترس رو در خودش داره، حسودی، هم ترس رو در خودش داره.
و اما شادی، سبز و مخصوصا آبی که در لباس و موی اون به کار رفتن میگن که شادی همیشه همراه خودش انزجار و غم رو به همراه داره. گاهی یک طرفه به قاضی میره و با احساسات دیگه چندان مچ نمیشه، گاهی ناامید میشه، از همه چی دست میکشه و گریه میکنه چون نمی‌تونه همیشه مثبت باشه، همیشه جوابی برای همه چی نداره.
داشتن یک زندگیِ کامل به معنای همیشه شاد بودن نیست، شادی همراهش احساسات زیادی رو داره و قرار نیست که فقط با یک احساس زندگی کرد. لازمه گاهی ناامید بشیم، گاهی اشتباه کنیم و گاهی خشمگین بشیم. لازمه مجموعه‌ای از عواطف و احساساتی باشیم که همه‌شون ضرورین برای زندگی کردن ولی به اندازه. اگه همه‌ی اینها رو درست پشت سر بذاریم، لبخندی که بعدش می‌زنیم عمیق‌تره، شادی که حس می‌کنیم خالص تره و ما نزدیک‌تریم به خود واقعیمون.
مشتاق خوندن نظراتتون هستم.
با عشق و احترام :)
