چند روزه دارم راجب دسترسی پذیری(accessibility) و طراحی فراگیر (inclusive design) دارم میخونم و میبینم و مبحث جالبیه. تو این راه ویدیوی امیر تقی آبادی به همراه امید هاشمی خیلی برام جالب بود.
میتونید این ویدیو رو از لینک زیر ببینید:
youtu.be/PlMepK9_CcU
هردو این شیوه‌های طراحی قصدشون اینه که وقتی تو یه چیزی رو طراحی میکنی، طوری طراحی کنی که برای همه اشخاص (مخصوصا افراد دارای معلولیت) قابل استفاده باشه.
چیزی که من متوجه شدم تفاوت اصلی این دو مفهوم اینه که توی دسترسی پذیری، شما یک فرد معلول و یک فرد نرمال (درواقع متوسط که در حالت متوسط "مرد سالم سفید پوست راست دست ۱۷۵ سانتی متری با وزن ۷۷ کیلوگرم" تعریف میشه). ولی طراحی فراگیر به این شکل تعریف میشه که: «یک فرآیند طراحی است که در آن یک محصول، خدمت یا محیط برای بسیاری از افراد بدون نیاز به سازگاری‌های ویژه قابل استفاده باشد»
برای بیشتر خوندن راجب این موضوع میتونید به این لینک مراجعه کنید:
yun.ir/tz92kd
حالا چیزی که ترقیبم کرد که این متن رو بنویسم این بود که امکانی توی شبکه‌های اجتماعی و سایت‌ها وجود داره و خیلیامون راجبش میدونیم و برای اینه که بتونیم خوندن صفحه رو برای افراد نابینا خیلی راحت‌تر کنیم به اسم Alt text که برای توضیح دادن محتوای اون عکس یا ویدیوست.
چیز دیگه‌ای که توی این ویدیو بهش اشاره شد این بود که از تایپ کردن با کارکترایی که خیلیامون ازش استاده می‌کنیم برای اینکه نوشته هامون (مثل اسم پروفایلمون) زیباتر بشن سعی کنیم استفاده نکنیم، چون صفحه‌خوان‌ها قابلیت خوندن این کارکتر‌ها رو ندارن.
سومین ویژگی که بهتره توی نوشتن متن‌هامون رعایت کنیم، فاصله گذاریه. که حتما توی نوشته‌هامون فاصله و نیم‌فاصله گذاری رو رعایت کنیم که متن در صفحه‌خوان ها به سادگی خونده بشن. شیوه رعایت این نیم‌فاصله هم که ماشاالله با یه سرچ ساده میتونید یاد بگیرید.
