من کتاب تاریخ فلسفه از مجموعه for dummies رو از پیشنهاد های طاقچه برای چالش کتابخوانی مهرماه انتخاب کردم و خوندم. زمانی که کتاب رو انتخاب کردم پیش زمینه ای از مجموعه دامیز نداشتم و بعدا متوجه شدم که این مجموعه چیه و چه هدفی داره (و یه مجموعه کامل از کتاباش رو توی کتابخونه دانشگاه پیدا کردم:) ). تا جایی که من متوجه شدم، هدف از نوشتن این مجموعه اینه که خوانندگان نامطلع از علوم مختلف رو با بدیهیات و اطلاعات اولیه این علوم آشنا کنه، مجموعه نسبتا کاملی هم از علوم مختلف تونسته جمع کنه.
به نظر من شیوه ای که کتاب باهاش نوشته شده بود چند تا ایراد داشت. مهم ترین ایرادش این بود که لابه لای مطالب، یه سری متون و پاراگراف هایی رو جداگانه وداخل کادر نمایش داده بود. به نظر من این شیوه باعث میشه که توجه خواننده از متن اصلی منحرف بشه و انسجام متن رو از بین ببره. مورد دیگه، خیلی کوتاه و مختصر پرداختن به تاریخ فلسفه بود. در صورتی که اضافات ناشر و مترجم رو از کتاب حذف کنیم(مثلا ده کتابی که معرفی شده بود و مقدمه و پیشگفتار)، متن کتاب به حدود و یا شاید کمتر از صد صفحه کاهش پیدا می کرد که به سه بخش فیلسوفان چین و مشرق زمین، عصر مدرن و یونان باستان تقسیم شده بود. اختصار بیش از حد کتاب باعث شده تا صرفا با یک سری کلیدواژه ها و داستان ها درباره فلاسفه قدیم و جدید آشنا بشیم. به نظر من، مطالبی در این حد مختصر چیزی رو به خواننده اضافه نمیکنه. خشک و حوصله سربر بودن متن کتاب هم قابل توجه بود.
البته مشکلاتی که گفته شد میتونه از اقتضاهای اهداف نوشتن مجموعه و ویژگی های علم فلسفه باشه. جمع کردن تاریخ طولانی فلسفه یونان باستان و مغرب زمین و شرق باستان در صد صفحه، کار سختیه که این کتاب سعی کرده انجام بده و در حد آشنایی با فلاسفه این دوران ها به نظر من تونسته نمره قابل قبولی رو بگیره.
اما درباره یکی از بخش های کتاب به اسم آشنایی با ایسم ها، به نظر من میتونست ضعیف ترین بخش کتاب لقب بگیره که غیر از یه تعریف خشک و خالی درباره فاشیسم، نکته خاص دیگه ای ازش تو ذهنم باقی نمونده. یه نکته خوب دیگه کتاب هم گریز هایی بود که به بخش های جالب زندگی فلاسفه میپرداخت.
ارسطو بازگشت تا معلم سرخانه نجیب زاده ی جوانی شود که بعدها اسکندر کبیر لقب گرفت، یک نابغه ی جنگی که بخش اعظم صفحات اروپا را زیر سم اسبان سپاه عظیم خویش فتح کرد. شاگردی ارسطو برای اسکندر فرصتی بود تا بصیرت سیاسی خویش را توسعه بخشد. فراموش نکنیم که ارسطو کتاب قطوری با عنوان سیاست نگاشته که نظریات سیاسی خویش را در آن تشریح کرده بود. اما به نظر میرسد که اسکندر علاقه ی چندانی به گ.ش دادن به دروس فلسفی نداشته است
لاک در نوشته های خود تصویری از جهان هستی ترسیم می کند که در آن عقلانیت بالاترین مرجع تمام امور است، نه خدا و یقینا بر خلاف نظر توماس هابز، فیلسوف انگلیسی، نه خشونت عریان. وی معتقد است که تمام ابنای بشر یک رشته حقوق اساسی دارند و می کوشد نیمم دیگر نژاد بشر یعنی زنان را در تاریخ، در خانواده و در ساختار حکومتی به جایگاه برحق وو مناسب ایشان که همانا جایگاهی برابر با مردان باشد بازگرداند. بنابراین جای تاسف بسیار دارد که شغل روزانه ی لاک برای دولت وقت انگلستان ساماندهی و اداره ی امور مربوط به تجارت بردگان بود. افسوس که وی برای بردگان حقی قائل نبود!
