موضوع چالش کتابخوانی طاقجه برای ماه اسفند، "درباره معنی زندگی" است. موضوعی که با آغاز سال نو و تجدید حیات طبیعت پس از زمستان و ماه مبارک رمضان، همخوانی کامل دارد. کتاب های معرفی شده برای این ماه، با موضوعات اردیبهشت و خرداد و مرداد، همپوشانی زیادی دارد.
من برای این ماه، از بین کتاب های پیشنهادی صفحه رویداد در طاقچه کتاب درباره معنی زندگی ویل دورانت رو انتخاب کردم که مجموعه ای از پاسخ های افراد به نظر ویل دورانت، نویسنده مجموعه تاریخ تمدن، خوش فکر به سوالات متفاوت درباره معنی زندگی و سرچشمه انگیزه و ادامه فعالیت آن هاست. البته باید یادآوری بشه که به دلیل انگلیسی زبان بودن گردآورنده نامه ها یعنی ویل دورانت، عموم افراد انگلیسی زبانند و تحت تاثیر فرهنگ آنگلوساکسونی انگلستان قرار داشته اند. گردآورنده کتاب جستاری در پاسخ به فردی که تمایل به خودکشی دارد نوشته و به پایان کتاب اضافه کرده است
در واقع این کتاب، بر خلاف کتاب ارزشمند تاریخ تمدن ویل دورانت که حاصل مدت ها تلاش نویسنده برای شناسایی روند ها در زندگی اجتماعی و تاریخ تمدن ها نوشته شده، بدون تحقیق و پژوهش و حتی نمونه برداری کافی از افراد مورد پرسش نوشته شده و نمی تواند بازتاب کاملی از دیدگاه افراد مختلف حول معنی زندگی به ما بدهد بلکه بیشتر شبیه یک کتاب مجموعه مقالات است که در پایان همایشی خاص به شرکت کنندگان اعطا شده است! به عنوان مثال، تمامی افراد، افرادی آداب دان اند که در شاخه ای خاص، جزو افراد مطرح به شمار می روند، حتی زندانی محکوم به حبس ابد با ادبیات و دایره لغاتی در خور یک نویسنده صحبت می کند. به همین دلیل شاید نتواند به دریافت معنای زندگی توسظ خوانندگان کمک کند.
جدا از بحث معنای زندگی، این کتاب می تواند به شناخت زندگی و شیوه تفکر افراد سرشناسی مانند جواهر لعل نهرو، جورج برنارد شاو، منکن و ... کمک کند، البته افراد شاخصی مثل برتراند راسل و یا حتی گاندی به بهانه های مختلف از زیر مسئولیت پاسخ به نامه .ویلیام دورانت، در رفته‌اند! با توجه به پاسخ های داده شده به سوالات، حتی می توان نکاتی کلی درباره افرادی که در حوزه های متفاوتی می‌اندیشند، بیان کرد. مثلا هیچ کدام از شکاکان پاسخ درست و جامعی به سوال نداده اند، یا ادبیات دان ها پاسخ هایی مفصل داده اند که اقتضای شیوه تفکر آنان است.
اما من به یاد خوشی های ایمان، در سوگ نشسته ام
باید تصویر تیره و تاری را که علم معاصر از جهان ترسیم کرده، شکلی گذرا در شهر فرنگ گمان های انسانی ببینیم
بیا اخترشناسان را خیلی جدی نگیریم. آن ها نه می دانند سیاره ما از کجا آمده و نه می دانند به کجا متکی است و کی آغاز شده و چه زمان از هستی باز میماند. در حقیقت آن ها هم مثل فلاسفه حدس زنندگان بزرگی هستند. و اما در مورد زمین شناسان: نقشه نگاری پرشور آنها از زمین در دوران پیش از تاریخ فقط بازی جذاب و فریبنده تخیل است. آن ها نمی توانند در مورد قاره ها و دریاهای خود مطمئن باشند و شاید لایه های فسیلی تکاپو کرده اند تا این پژوهشگران سرگشته صخره ها را بفریبند. آن ها نمی دانند انسان چمد ساله است و اینکه آیا عصر یخبندان واقعا وجود داشته یا نه، و آیا آن پایانی بر تمدن خواهد بود؟
