طغرا و طغرانویسی عبارت است از القاب و نام شاهان که به خط درشت پیچیده بر بالای فرامین پادشاه می نوشتند. کسی که این کار را انجام می داد «طغرایی» و «طغراکش، یا طغرانویس» نامیده می شد.
طغرا در نوشته های فارسی به صورت طغری و تغری نیز آمده است، و در ترکی کهن به صورت توغراغ و به معنی امضای خاقان و پادشاه هم بوده است.
در نظر گاه اقبال آشتیانی: هنر طغراکشی… مستلزم درست سوار کردن نام و القاب سلطان وقت بوده است به شکلی که از مجموع آن، شکل تیر و کمانی حاصل آید و این عادت گویا ناشی از ایامی بوده است که رؤسای پادشاهان سلجوقی به واسطه نداشتن خط و سواد، به جای صحه و امضا، نقشی از تیر و کمان خود بر صدر فرمان ها می کشیدند»
