« بسم اللّه الرّحمن الرّحيم مفتاحُ كلِّ كتابٍ»
بسم الله الرحمن الرحیم، کلید هر نوشتهاى است
روزها فکر من اینست و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم
ز کجا آمدهام؟ آمدنم بهر چه بود؟
به کجا میروم؟ آخر ننمایی وطنم
ماندهام سخت عجب، کز چه سبب ساخت مرا
یا چه بوده ست مراد وی ازین ساختنم
جان که از عالم علویست، یقین میدانم
رخت خود باز بر آنم که همانجا فکنم
مرغ باغ ملکوتم، نیم از عالم خاک
چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم
خرم آن روز که پرواز کنم تا بر دوست
به هوای سر کویش، پرو بالی بزنم
{مولوی}