اهل مسابقه باش!!

می‌فرماید خدا بندگان مؤمن‌اش را به مسابقه وادار می‌کند، همان‌جوری که توی میدان مسابقه اسب‌ها با هم مسابقه می‌دهند. سر ثانیه هیجان دارد.

در سوره حدید آیه ۲۱می‌فرماید: «سَابِقُواْ إِلَى‏ مَغْفِرَةٍ مِّن رَّبِّکُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا کَعَرْضِ السَّمَآءِ وَ الْأَرْضِ أُعِدَّتْ لِلَّذِینَ آمَنُواْ بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ»؛ سبقت بگیرید به مغفرت پروردگارتان و از هم جلو بزنید برای بهشتی که زمین بهشت مانند آسمان و زمین است!

دیدید بعضی از آرامش‌دهندگان روانی، می‌گویند حسّ مسابقه به خودتان ندهید. استرس بردن و ناراحتی باختن اذیت‌تان می‌کند. رسماً می‌خواهد ما را گوسفند بار بیاورد.
گوسفندها دیدی؟ اصلاً مسابقه نمی‌دهند. راحت هستند.
دین چی می‌گوید؟ می‌گوید حسّ مسابقه بگیر.
خب استرس بردن چی؟ خدا می‌فرماید من که هستم! چُرت هم نمی‌زنم. من کمکت می‌کنم. من خدا هستم! من برای کارهای بزرگ کمک می‌کنم. من اصلاً خوشَم می‌آید یک بنده‌ای می‌خواهد برنده بشود.
بعد می‌گویی خدایا اگر شکست خوردم چی؟ می‌فرماید مگر من می‌گذارم؟!
حالا اگر شکست خوردم چی؟ من خودم هستم، جبران می‌کنم برایت.
پس رابطۀ با من را برای چی می‌خواهی؟ من حسّ مسابقه بگیرم، یک‌وقت ببازم چی؟ می‌گوید من خدای بازنده‌ها هستم! اصلاً یک کاری می‌کنم ببرند. اصلاً از آن اول نمی‌گذارم ببازی. چه بازی‌ای را می‌خواهی ببری؟ من خودم زمینه‌اش را برایت فراهم می‌کنم. یک کار خیر خوشگل کوچولو می‌گذارد سر راهش، این را انجام بده، انجام بده، حالا بردی. می‌گویی خدا تو بردی! من که نبردم! می‌گوید حالا دیگر من همه‌اش را برای تو می‌نویسم.
اصلاً کسی تا وارد مسابقه نشود خدایی خدا را درک نمی‌کند که! مسابقه‌ای باش!
برای اینکه ما یک شخصیت دیندار داشته باشیم، یک شخصیت حساس نسبت به گناه داشته باشیم، این است که باید اهل مسابقه باشیم. اهل تأمین منافع حداقلی نباشیم. هم منفعت را بخواهیم، هم بیشترین بخواهیم، هم سریع بخواهیم، هم همه‌اش را بخواهیم، هم بهتر از همه بخواهیم.

برگرفته از سخنرانی استاد پناهیان