تقدیم به چالش مردادماه طاقچه ??
بازی درونی تنیس همون بده بستون خوداگاه و ناخوداگاه یا خویشتن یک و خویشتن دو به تعبیرکتاب هستش ... بعدازپیداش ضمیر ناخوداگاه انسان فهمید بااینکه موجودی متفکر با فکر کارهاش انجام میده اما یک من دیگر هست درونمون که خیلی بااستعداد و جدا از ذهن و همه چی رو خیلی سریع و خوب یادمیگیره یا به تعبیری همه چیزبلد فقط باید بهش اعتماد کرد برای همینه که بهترین اثار هنری و اختراع و ... در سکوت پدید میاد ذهن که ساکت باشه یعنی دست از قضاوت و ترس و گذشته و اینده برداره ناخوداگاه یا خود درون یا من واقعی یا هر اسمی که داره میاد و همه کارها رو به بهترین شکل انجام میده که مستلزم ارامش است در زمان حال بودن توجه و تمرکز نکات اصلی ناخوداگاه است ... بخش زیادی از کتاب مخصوص تنیس بازان ??هست که حتما باید کتاب بخونن خیلی کمک کننده هست ?? اما نکات مهم و قالب توجه ای داره که در همه زمینه های زندگی میشه ازش استفاده کرده ، کلید اصلی قضاوت کردن باید دست از قضاوت کردن خودمون حین انجام کار دست برداریم ??موقعی که بذر گل رز میکاریم اونو با واژه هایی مثل بی ریشه و بی ساقه مورد شماتت قرار نمیدیم مثل بذر باهاش رفتار میکنیم اب و مواد مغذی در اختیارش قرار میدیم زمانی که سرش از خاک بیرون میاره نمیگیم نابالغ و رشد نیافته از غنچه هاش هم شکایت نمیکنیم چرا باز نیستن از اول تا اخر اون یک گل رز است داٸما درحال تغییر است ??بنابرین بیشتر اشتباهاتی که ما مرتکب میشیم میتونه بخشی از رشد ما باشه ، قضاوت نکردن یعنی به چیزهایی که میبینیم و جلوی چشم مون قرار دار چیزی کم و زیاد نمیکنیم ? یک مرحله دیگه داشتن تصویرواضح از نتیجه است پایان کار بهش باتصویرذهنی نشون میدی و اعتماد میکنی و قضاوت نمیکنی و اون خیلی قشنگ کارش انجام میده و تورو به نتیجه دلخواه میرسونه که البته کمی تمرین لازمه ذهن خوداگاه ساکت یه گوشه نمیشینه مدام میاد روی صندلی ریاست میشینه و با افکار ترس و قضاوت و پیش بینی شکست و ... سرگرمت میکنه ?خوداگاهی با حواس پنج گانه و ذهن کار میکنه مثل نورچراغ که اطراف روشن میکنه و ما میتونیم چیزهای اطراف ببینیم ...ذهن مثل میمون که هی این ور اون ور میره باسرعت زیاد وتنها راه توجه و تمرکز یعنی زمان حال هرموقع فرار کرد اروم برش گردونیم همین جا ? یک راه خوب توجه به تنفس است یعنی توجه به مسیر ورود و خروج تنفس ...
در قسمت اخر کتاب به نکته مهمی اشاره میکنه اینکه در هرزمینه ی کاری یا هدف و هر مرحله ای از زندگی مهمترین چیز لذت از مسیر و برخورد باچالش ها و مانع ها و یافتن راه حل که درنتیجه باعث رشد و تکامل میشه بردن یا باختن در مسابقه یا شکست و موفق شدن در حرفه و کار باعث نمیشه شخصیت شما کوچک تر یا بزرگتر بشه ،هیچ کدوم معیاری برای انسان بهتر یا بدتر نیست فقط تجربه ای است برای شناخت خود و توانایی ها درونمون ...
امیدوارم از خواندن کتاب لذت ببرید و چراغ و راهنمایی برای زندگی ارام تر ???
