هر روز ابداع جدیدی پس از اینکه توجیه اقتصادی پیدا کرد، وارد بازار می‌شود. این ورود محصولات جدید برای اکثر ما آسایش و راحتی را به ارمغان می‌آورد و برای برخی زنگ خطر بزرگی است. زنگی خطرناک که در زمانی از آینده برای هرکدام از ما نواخته خواهد شد. تلفیق غریبی از آسودگی برای ما و انجام کارهایی که می‌توانند توسط یک نظام حواس‌جمع و رایانه‌ای با خطر بسیار اندک انجام شوند. به این ترتیب دایره امن زندگی‌مان کوچکتر و کوچکتر خواهد شد.
به یک اداره بزرگ نگاهی بیندازید: بخش بسیار بسیار بزرگی از افرادی که در آنجا شغل کارمندی پیشه کردند با ورود یک سیستم جامع رایانه‌ای که بسیار بهتر، با درصد خطای اندک و هوشمند در انتخابها کار می‌کند را تهدید می‌شوند. این سیستم نیاز به سرویس رفت و آمد، حقوق و دستمزد،تعاونی مصرف، نهار و مصرف انرژی درون سازمانی ندارد. دیگر سیستمی متشکل از افراد نیست که برای نظارت بر آن سیستم دیگری تشکیل شود و برای آن سیستم اخیر هم حراست مامور گردد.
کدام از ما شغلی داریم که با ورود به آینده نزدیک جایمان را یک ماشین خواهد گرفت؟ آیا اکنون نیاز به تغییر روند زندگی داریم؟ در آینده آیا از اینکه اکنون بدین شکل زندگی کردیم ناراحت نخواهیم بود؟ آیا پنج سال دیگر، از اینکه پنج سال گذشته را کاملا نابود کردیم ناراحت نخواهیم بود؟
#آینده‌نگری
