اگر بدن انسان را به مثابه جهان هستی فرض کنیم؛ هر عضو را کهکشانی و هر سلول را سیاره ای، آنگاه می توانیم یکی از این سیارات را زمین و یا سیاره ای قابل سکونت تصور کنیم. و موجودات آن سیاره نیز اجزای تشکیل دهنده آن سلول خواهند بود.
حالا به فرض اگر موجودات این سیاره مثل ما ساکنان زمین باشند، و بلایی که ما بر سر زمینمان می آوریم بر سر سیاره شان بیاورند، رفته رفته باید منتظر وقوع بیماری در آن عضو یا کهکشان باشیم...
حالا بیاییم قضیه را برعکس کنیم. خواهیم دید که ما چه تاثیری روی کهکشانمان و هستی خواهیم داشت. رفته رفته ما می شویم غده سرطانی هستیمان. و حالا اگر در جهان هستی ما چند سیاره دیگر مثل ما وجود داشته باشد چه می شود...
بله، ما که غبار کیهانی کوچکی هستیم، ممکن است مانند یک ویروس چند نانو متری یا یک غده سرطانی برای هستی مان باشیم!؟
چه کسی می داند شاید ما حامل دنیاهای زیادی درون خود باشیم. دنیاهایی بسیار مخفی تر از دیدمان...
