پیرامون nomadland چه میتوان گفت. فیلمی است در باره ما آدم هایی که خود را به کسی یا چیزی در گذشته بسته ایم. فیلمی درباره کاستی، کم داشتن و درد اقتصادی. فیلمی در ستایش زندگی کوله به دوشی! فیلمی در مزمت کاپیتالیسم! فیلمی درباره درد زندگی و... کدام نگاه کامل تر است
در نگاه اول از نظر بسیاری از مخاطبین فیلم خسته کننده به نظر می آید، اثری که تا این حد شایسته ستایش نبوده است. من ه تا حدودی با این نظر موافقم، nomadland شاید فیلمی کند با سکانس هایی طولانی و خسته کننده باشد اما؛ این روند کش دار تنها سکانس هایی است از زندگی یک کوچ نشین مدرن! و سعی دارد در همین یک ساعت و نیم اصل مطلب را به همراه درد ها و شیرینی های اندکش به ما نشان دهد.
قبول دارم که فیلم فاقد افت و خیز های معمول فیلم های این روز هاست و طبیعی است که مخاطبامروز سینما را کمی دلسرد کند، اما باز همین مخاطب را با نما های جذاب تا پایان می کشاند.
شخصیت پردازی فوق العاده "فرن" شاید برای ما مخاطبان ایرانی آشنا باشد. کاراکتری مغرور و درد کشیده که چهره ی چروکیده از غم اش را لبخند کامل میکند. او شاید مصداق آنهایی باشد که راه اشتباه را برنمیگردند و یا شاید راه او اصلا اشتباه نباشد، وقتی که میتواند بماند و رفتن را انتخاب میکند. او این شیوه خانه بدوشی را با تمام رنج هایش دوست دارد یا به آن عادت کرده و یا به خاطر ارزشی درونی نمیتواند پایبند جایی شود. جواب شاید مجموعه ای از همه این ها باشد. فقدان همسر، زندگی مشترک و محل زندگی و علاقه شدیدش به همسری که دیگر نیست او را از ایستادن باز میدارد.
اردیبهشت 1400
