1-تعطيلي هاي بيشتر نسبت به پادگان:
هر موقعي که تعطيلي رسمي باشه و يا مدرسه تعطيل باشه شماهم تعطيل هستيد.نصف روز و کل پنجشنبه و جمعه ها ( درحال حاضر) تعطيله.اگر بريد پادگان احتمال داره شمارو شهرديگه اي بجز شهرخودتون بندازن ولي اگه سرباز معلم بشيد معمولا برحسب نياز داخل شهر خودتون و يا شهرستان هاي اطراف خدمت خواهيد کرد و نصف ديگه ي روزتون براي خودتون خواهد بود که ميتونيد به کار ديگه اي اشتغال پيدا کنيد یا لااقل مهارتی بیاموزید
2-نياز نداشتن به پوشيدن لباس نظامي و اصلاح سر:
پوشش معمول و عادی یک معلم برای رفتن سرکلاس کافیه نه کسی به موی سر شما گیر میده نه نوع لباستون البته نوع لباس معلم رو خودتون باید رعایت کنید مثلا شلوار لی و بعضی تیپ ها مناسب نیست
3- نزديک بودن به محل خدمت:
البته این مورد شاید در مورد بعضی رشته ها برعکس باشه و اگر طرف بره پادگان شهر خودش نزدیک تر باشه در کل محل تدریس شما بستگی به رشته ی شما و جایی که به اون رشته نیاز هست و امتیازی که کسب کردید داره. ممکنه داخل شهر و در 100متری خونتون بیافتید یا هم چند کیلومتر اونور تر و توی یکی از شهرستان ها یا روستاهای اطراف باشید.
4- مابه التفاوت جزئي با سربازهاي عادي در حقوق:
مثلا طبق اطلاع من الان سربازهاي پادگان ماهي حدود 140 ميگيرن ولي سرباز معلم هاي داخل شهر حدود 200تومن در ماه البته حقوق ماهانه به عوامل ديگه هم بستگي داره من جمله تاهل و دوری از محل خدمت باعث افزايش حقوق ميشه.
5-محيط بهتر از پادگان:
اگر روحياتتون با محيط خشک نظامي همخوني نداره سرباز معلم شدن ميتونه گزينه خوبي باشه. وقتی معلم شدید بهتون احترام میذارند کسی شمارو رژه نمی بره یا کار بدنی ازتون نمی کشه.بچه ها آقا آقا می کنند احترام بهتون می ذارند و خیلی خوشبحالتونم میشه!
و در آخر کسب تجربه تجربه و تجربه این مورد به نظرم خیلی مهمه و شما مطمنا بعد از دو سال تدریس تجارب خوبی رو چه در حیطه تدریس چه در حیطه سخنوری و ... به درست میارید