از بچگی از آن دست افرادی بودم که در برابر حرف غلط یا کار غلط بیش از حد واکنش نشان میداد، این ویژگی نه مثبت است نه منفی، نوعی رفتار مربوط به کاراکتر من است. بزرگتر که شدم با رشد شبکههای اجتماعی با محتوای غلط بیشتری مواجه شدم، کمی سواد در حوزه پروداکت و کمی تجربه در حوزه مارکتینگ باعث میشد در برابر محتوای غیر علمی متخصصنماها واکنش نشان دهم. در اینستاگرام کامنت بگذارم یا در یک رشته استوری کامل توضیح دهم که فلان بلاگر حوزه tech درباره cpu اسنپدراگون مطالب غلطی منتشر کرده است یا فلان متخصصنما در حوزه کسبوکار تعریف استارتاپ را نمیداند، اینستاگرام برای کاراکتر من خوب بود و راحت نقد میکردم، از طرفی توییتر هم زمین بازی من بود، صحبتهای منتقدانه گاه و بیگاه من در برابر فضای دارک و توهین آمیز توییتر نوعی تحسین محسوب میشد، البته خیلی زود توییتر خودم را غیر فعال کردم، آن هم داستان جالبی دارد اگر احساس کنم در ویرگول به قدر کافی خوانده میشوم، حتما تعریف خواهم کرد. قصه لینکدین اما متفاوت بود، از همان روزی که وارد این شبکه اجتماعی شدم نکته جالبی را متوجه شدم، اگر شخصی برای شخص دیگری کامنت بگذارد آن محتوا وارد فید (هوم) سایر افراد کانکشن یا فالوئر میشود. این موضوع من را به فکر فرو برد، اگر با کامنت گذاشتن برای یک محتوای غلط باعث میشوم که آن محتوا بیشتر دیده شود، چرا این کار را انجام دهم؟ به سبب سابقه کارم در رسانه کارآفرینی اکوسیستم دات آی آر با افراد زیادی در حوزه استارتاپ ارتباط و آشنایی داشتم و خیلی زود کانکشنهای زیادی در لینکدین کسب کردم. این امر سبب شد تا پرسش قبلی پر رنگتر شود، اگر با کامنت گذاشتن برای اکانتی که محتوای غلط منتشر کرده است، سه برابر تعداد کل کانکشنهای آن اکانت برای او ریچ خواهم آورد، بهتر است این کار را نکنم. اهل شعر و کنایههای عاشقانه نیستم، اما این بیتوجهی عجب سلاح قدرتمندی است. در واقع زمانی که یک مطلب به قدر کافی خوانده نمیشود، اهمیتی ندارد که درست است یا غلط. اگر قصد داریم بگوییم که مطلب غلط است باید دقت کنیم که آیا همین اظهار نظر ما پروموشن رایگان برای این محتوا غلط هست یا نه؟
الگوریتم لینکدین من را محتاطتر کرد و این بد نیست، گاهی نباید توجه کنیم که چه چیزی غلط است. همچنان سعی میکنم تفکر انتقادی خود را حفظ کنم اما در کوله پشتی خود سلاحی جدید الهام گرفته از الگوریتم لینکدین هم دارم، سلاحی که استفاده از آن ساده است: سه ثانیه نفس عمیق بکش و اسکرول کن و بگذر!