داشتم در دنیای وب در مورد موضوعی تحقیق می‌کردم. به اولین سایت که رسیدم مقاله‌ای در باب موضوع مورد نظرم را یافتم و شروع به خواندن کردم. سپس لینک بعدی را باز کردم. عینا همان مقاله بدون ذکر نام منبع در آن درج شده‌بود. به سایت سوم رجوع کردم. با کمال تعجب دوباره همان متن در آن‌جا آورده شده بود. بدون یک نقطه کم‌و‌کاست.
به‌راستی از کجا می‌توان فهمید که نویسنده‌ی اصلی این مقاله کیست یا ناشر اولیه‌ی آن، کدام سایت بوده‌است؟
بعضی‌ها عادت ندارند وقتی مطلبی را از سایت دیگری نقل‌قول می‌کنند، لینک سایت‌مرجع را بنویسند. دلیلش را نمی‌فهمم! آیا واقعا می‌خواهند افتخار آن نوشته را از آنِ خود کنند؟
آیا راهی برای شناختن نویسنده‌ی اصلی مطالب وجود دارد؟
اگر فرضِ ارائه‌ی اسناد و مستندات مکتوبِ آن نوشته را کنار بگذاریم، به نظر من یک راه برای تشخیص صاحب اثر وجود دارد.
هرکسی بنا بر تفکرات و ذهنیت خود، سبک نوشتاری منحصربه‌فردی دارد. همانطور که اثر انگشت انسانها تکرارنشدنی است نوع نگارش هرکس نیز تنها به خودِ او خلاصه می‌شود. کافی‌است کمی در سایت یا وب‌لاگ نویسنده بچرخیم و نمونه‌های دیگری از نوشته‌هایش را بخوانیم.
دست‌خط هر انسان به مثابه‌ی امضای اوست. هر نویسنده‌ای از رسم‌الخط خاص خودش تبعیت می‌کند و همین نکته وجه تمایز او با دیگران است.
ای کسانی‌که نوشته‌های دیگران را کپی می‌کنید، بدانید و آگاه باشید که به راحتی می‌توان این دزدی نوشتاری را برملا کرد.
اگر آن‌قدر ضعیف هستید که نمی‌توانید محتوایی سبز تولید کنید و چیزی در چنته ندارید، به‌جای کپی کردن آثار دیگران سعی‌کنید خودتان را تقویت کنید تا بتوانید افکار و عقاید خود را نشر دهید نه اینکه حمالِ سایرین باشید.
کپی‌کاری نه تنها ضرری به صاحب اثر وارد نمی‌کند بلکه باعث شناخته‌شدن بیشتر او نیز می‌شود. این شما هستید که گمنامیِ خود را تقویت می‌کنید. در ضمن احتمالا فراموش کرده‌اید که کمک به دیگران در ابتدا کمک به خودتان است. اگر من نوشته‌ای از نویسنده‌ی دیگری را نشر دهم و منبع آن‌را ذکر کنم، طبعا دیگران نیز همین رفتار را با من خواهند‌داشت و این‌چنین می‌شود که همه دیده می‌شویم و با هم رشد می‌کنیم.
باشد که بتوانیم در توسعه فردی، رشد شخصی و ارتقاء فرهنگی نقش مؤثری داشته باشیم.
#کپی_کاری
بیشتر بخوانید:
