با رشد کسب و کارهای نوپا نیاز به ایجاد زیرساخت‌هایی مختلف برای تامین نیازهای استارتاپها به شدت احساس می‌شود. یکی از این زیرساخت‌های مهم کارخانه‌های نوآوری هستند. کارخانه نوآوری به عنوان یک فضای مناسب برای حضور استارتاپها، فریلنسرها، شتابدهنده‌ها، مراکز رشد، سرمایه گذاران و پلتفرم‌های واسطه مورد استفاده قرار می‌گیرد.
با تاسیس کارخانه نوآوری مشهد در دی 99 در محل سابق کارخانه کوکاکولا مشهد، بارقه‌هایی از امید در اکوسیستم نوآوری مشهد بوجود آمد. بطوریکه بسیاری از فعالان اکوسیستم استارتاپی مشهد تصور می‌کردند رشد شرکت‌های نوآور با کمک کارخانه نوآوری تسریع خواهد شد.
امّا با گذشت 6 ماه از تاسیس این کارخانه، شرکت‌های متقاضی فضا هنوز درگیر فرآیندهای پیچیده بوروکراسی برای دریافت فضا از شهرداری مشهد هستند. چیزی که با روحیه شرکت‌ها و افراد خلاق و نوآور کاملا در تضاد است. این عملکرد نشان داد که در فعالیت‌های کسب و کاری نباید امیدی به دولت و شهرداری داشت.
عملکرد ضعیف شهرداری مشهد در کارخانه نوآوری به خوبی نشان داد که مدیران دولتی و شبه دولتی(نظیر پارک‌های علم و فناوری) هرگز نمی‌توانند درک درستی از فضای استارتاپی داشته باشند. چابکی شرکت‌های استارتاپی هرگز با فرآیندهای پیچیده اداری در دولت و شهرداری قابل قیاس نیست.
از طرفی دیگر، وجود رانت‌های پیچیده در واگذاری مکان‌های موجود در کارخانه نوآوری مشهد باعث شده است تا بسیاری از شرکت‌های خلاق، انگیزه لازم برای حضور در این مجموعه را از دست بدهند.
روزنامه خراسان در گزارشی به بررسی وضعیت کارخانه نوآورسی مشهد پرداخته است که در ادامه بخش‌های از آن را مشاهده می‌کنید:
جالب اینجاست که با وجود تمامی مشکلات فوق، نماینده شهرداری مشهد در پاسخ به خبرنگار روزنامه خراسان گفته است: ” نه می‌خواهم بشنوم و نه پاسخ می‌دهم“
