معلمی با هدف کسب اعتبار اشتباه است در واقع اگر شاید برای من اعتباری ایجاد کند ولی محصول اصلی معلمی نیست.
ما در فرهنگی هستیم که بن بست زیاد است که این بن بست ها زیاد است: بیزینس بن بست، آموزشگاه بن بست، آدم های بن بست؛ در واقع این بن بست بودن یعنی چیزی به شما اضافه نمی کند آن آموزشگاه یا آن بیزینس.
ما باید این فرهنگ بن بست بودن را کنار بگذاریم و استراتژی هاب بودن را دنبال کنیم یعنی آدم ها را به یک دیگر وصل کنیم این کار باعث رشد فرهنگی و اقتصادی می شود.
کوچک ماندن الزاماً بد نیس خوب است که عشق به مقیاس داشته باشیم یعنی قبل از ورود به یک تصمیم از قبل بهش فکر کنیم و ببینیم آیا واقعاً من می خواهم یک بیزینس بزرگ شوم؟
کسی که می خواهد کارآفرین شود لازم است که حداقل دو سه سال کارمندی کند در واقع کسی که می خواهد کارآفرین شود به دید دانشجویی به کارمندی نگاه کند.
کسی که در حوزه دیجتال کار می کند باید بداند اصالت در فضای دیجیتال است.
هرجای به این فکر کنیم اگر همه یک چیز را تایید و تجویز می کنند در یک گوشه بایستیم و کمی تعامل کنیم.
جمع بندی:
سال هاست که پای صحبت های محمد رضا شعبانعلی و عادل طالبی می نشینم اوایل حرف هایشان غیر دوست داشتنی بود در واقع می توان گفت که صراحت کلام خاصی دارند و باید بگویم که انگار نمی خواهند افراد رشد کنند اما رفته رفته با کسب تجربه در محیط کار فهمیدم که آن ها انگیزه ها و امیدهای تو خالی نمی دهند و آنچه هست را می گویند نه آنچه ما دوست داریم باشد.
پیشنهاد می کنم به سایت های این عزیزان سری بزنید قطعاً بسیار یاد می گیرید.
