اگر ما به بدن خود فرصتی بدهیم بدن ما واقعاً در بهبود خود مهارت دارد. در این مقاله سه مرحله از روند بهبودی و کارهایی را که باید در هر یک انجام دهید را توضیح می دهم. درک این موضوع کلید بهبودی سریع و موفقیت آمیز است.
ممکن است برای گفتن یک نظریه از سوی یک متخصص فیزیوتراپی یک چیز عجیب به نظر برسد، اما شما واقعاً نیازی به کسی ندارید که آسیب دیدگی خود را بهتر مالش دهد، فشار دهد یا زپ کند. بدن ما طی میلیون ها سال تکامل یافته و توانایی بهبودی خود را دارد. در حقیقت، انجام یک ماساژ ریلکسی قوی در طی مرحله اشتباه بهبودی، در واقع می تواند آسیب شما را بدتر کند!
درمان هایی مانند ماساژ، الکترواکوپانکچر ، تریگر پوینت ، تکارتراپی ، شاک ویو و غیره می توانند به کاهش علائم کمک کنند. درد و سفتی ای که تجربه می کنید، اما در واقع بر روند بهبودی که در داخل سلول های شما اتفاق می افتد تأثیر نمی گذارد. آنچه بدن شما برای بازیابی نیاز دارد، مخلوط مناسب استراحت و ورزش است. وقتی بخشهای زیر را بخوانید کاملا منطقی خواهد بود.
– مرحله التهابی
– مرحله تکثیر سلاح های هسته ای
– مرحله بازسازی
اینکه این مراحل چقدر طول بکشد، بستگی به این دارد که خودتان را به چه میزان آسیب دیده اید. همچنین همیشه بین توقف یک مرحله و شروع مرحله بعدی همپوشانی وجود دارد.
مهمترین ماموریت بدن شما در این دنیا بقا است. در این مسئله همیشه نگرانی احتمالی بابت گرسنگی است و در نتیجه انرژی را برای چیزهایی که فکر می کنید به آنها نیازی ندارید هدر نمی دهد.
به عنوان مثال، شما ممکن است عضلات بزرگی را بخواهید اما فقط “خواستن” آنها برای رشد واقعی آنها کافی نیست. شما باید به مغز خود بگویید که شما برای قوی تر شدن به آنها نیاز دارید و این کار را از طریق ایجاد محرک به آن انجام می دهید. در مورد عضلات بزرگتر، محرک هنگامی است که وزنه های سنگین را برمی دارید. مغز ثبت می کند که عضلات شما در حال حاضر با کار در حال مبارزه هستند و به عنوان محرک برای تولید عضلات قوی تر و بزرگتر عمل می کند.
بیشتر آسیب ها (پیچ خوردگی، پارگی، شکستگی و غیره) با آسیب سلول همراه است. این سلولهای آسیب دیده ابتدا باید برداشته شوند (مرحله التهابی)، سلولهای جدید باید تشکیل شوند (مرحله تکثیر) و سپس این سلولهای جدید باید قوی تر شوند تا با سلولهای اصلی مطابقت داشته باشند (مرحله بازسازی).
به همین دلیل است که شما نیاز دارید تا از یک برنامه درمانی با درجه بندی متشکل از مقدار مناسب استراحت و ورزش استفاده کنید تا آسیب شما مجدداً بهبود یابد. اگر خیلی زود آنرا شدید انجام دهید، سلولهای جدید و ضعیف را خراب خواهید کرد. اگر فقط آسیب دیدگی را استراحت دهید و هیچ ورزشی انجام ندهید، سلول ها قدرت کامل خود را بازیابی نخواهند کرد زیرا به مغز نشان نداده اید (با ورزش درجه بندی شده) که نیاز به بازسازی مجدد آن دارد.
مرحله التهابی به محض آسیب رساندن به خود شروع می شود و معمولاً بین ۴ تا ۶ روز طول می کشد.
به زبان ساده: هنگامی که به سلول ها آسیب می رسانید، فیبرها و رگ های خونی پاره شده یا مختل می شوند و دچار خونریزی می شوید. این نشانه شروع مرحله التهابی است.
ابتدا لخته در زخم ایجاد می شود تا خونریزی متوقف شود. این لخته همچنین داربست را برای اتصال سلولهای دیگر در طی روند بهبود فراهم می کند. این به نوعی شبیه پوسته ای است که وقتی خودتان را می برید روی پوست شما ایجاد می شود.
سپس سلولهای آسیب دیده یک سیگنال پریشانی ارسال می کنند که تمام سلولهای “پاک کننده” مورد نیاز برای روند التهاب را فراخوانی می کند. التهاب در طول سالها نام بدی به خود گرفته است و بیماران اغلب مشتاق هستند که برای جلوگیری از التهاب، سریعاً داروهای ضد التهاب را پس از آسیب ببینند.
مسئله این است که التهاب برای ترمیم زخم بسیار مهم است و تحقیقات نشان می دهد که شما می توانید با مصرف داروهای ضد التهاب، بهبودی خود را از آسیب های عضلانی و استخوانی به تأخیر بیندازید. مانند استفاده از ایبوپروفن یا ناپروکسن، در چند روز اول پس از آسیب دیدگی.
سیگار کشیدن و کورتیکواستروئیدها (کورتیزون) در ترمیم زخم نیز تداخل ایجاد می کنند و می توانند باعث بهبودی غیر خوب یا ضعف شوند. کورتیکواستروئیدها ممکن است در آسیب های مزمن نقش داشته باشند، اما در مراحل حاد آسیب های ورزشی باید از آنها اجتناب شود.
شما باید التهاب را به عنوان روش بدن برای تمیز کردن زخم و آماده سازی آن برای بازسازی بافت قوی ببینید. در این مدت سلولهای خاصی به داخل زخم مهاجرت کرده و باکتریها و بقایای سلول را از بین می برند. آنها سلول را برای مرحله بعدی یعنی مرحله تکثیر آماده می کنند.
مرحله التهابی با موارد زیر مشخص می شود:
– تورم
– سرخی
– گرما برای لمس کردن
