تقسیم‌بندی محیط‌های تربیتی بر اساس غلبه استفاده و اولویت مربی و متربی
مقدمه:
تربیت محیطی، بستر و زمینه ای است که در آن فرآیند آموزش و پرورش صورت می گیرد. این محیط ها می توانند خود را بسیار متنوع کنند و هرکدام ویژگی ها و تأثیرات خاص را بر روی فرآیند و رشد فردی داشته باشند.
تقسیم بندی محیط های تربیتی بر اساس غلبه استفاده و اولویت مربی و متربی:
به طور کلی، محیط های آموزشی را می توان به دو دسته اصلی تقسیم کرد:
محیط های مربی کانون: ویژگی ها:در این محیط ها، مربی نقش اصلی و هدایت کننده را بر عهده دارد. محتوا و روش های تدریس به طور کامل توسط مربی تعیین می شود. نسبت شان بیشتر نقش پذیرنده و پیروی کننده دارند. نقطه بر انتقال دانش و مهارت های مشخص است. به عنوان مثال:کلاس های درس سنتی کارگاه های آموزشی با ساختار مشخص دوره های آموزشی آنلاین با پیش تعیین شده
شرایط تربیتی:وجود یک برنامه آموزشی دقیق و منظم حضور یک مربی متخصص و با تجربه امکان پرسش و پاسخ محدود عملکرد متربیان به صورت دوره ای
محیط های متربی مرتبط: ویژگی ها:در این محیط ها، تبلیغات نقش فعال و مشارکتی دارند. و روش های بر اساس نیازها و علایق متربیان شکل می گیرد. مربی نقش کننده و هدایت کننده را ایفا می کند. توصیف بر نمای فعال و تجربه اجتماعی است.
به عنوان مثال:گروه های بحث و گفتگو پروژه های گروهی دیدگاه بر مسائل آموزش همتا به همتا
شرایط تربیتی:ایجاد فضای باز و امن برای بیان نظرات و ایده ها مشارکت به مشارکت و همکاری فراهم کردن منابع و ابزارهای لازم برای ارزیابی مستمر و پذیرفتن
جدول مقایسه محیط های مربی اجتماعی و روابط اجتماعی:
عوامل انتخاب نوع محیط آموزشی:
سن و سطح تحصیلی متربیان: برای کودکان خردسال محیط های مربی مناسب تر است، در حالی که برای دانشجویان دانشگاهی محیط های متربی مناسب تر است.
هدف آموزشی: اگر هدف از انتقال اطلاعات خاص باشد، محیط های مربی مناسب تر است، اما اگر هدف پرورش خلاقیت و تفکر انتقادی باشد، محیط های متربی متمرکز تر است.
آموزشی: برای موضوعات پیچیده و تخصصی، محیط های مربی مناسب تر، اما برای موضوعات و موضوعات کاربردی، محیط های مرتبط با موضوع مناسب تر است.
منابع و امکانات: برای ایجاد محیط های متربی، نیاز به منابع و امکانات بیشتر است.
نتیجه گیری:
انتخاب نوع محیط تربیتی به عوامل مختلف. هر دو نوع محیط دارای مزایا و معایب خاص خود هستند و بهترین انتخاب، ترکیبی از هر دو نوع محیط است. به طور کلی، محیط های ارتباطی عامل ایجاد انگیزه و مشارکت بیشتر متربیان، اثربخشی بیشتر هستند.
