إنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ قَالَ: إنَّ اللَّهَ خَلَقَنِي وَ عَلِيًّا وَ فاطِمَةَ وَ الحَسَنَ وَ الحُسَيْنَ عَلَيْهِمُ السَّلَامَ قَبْلَ أَنْ يَخْلُقَ الدُّنْيَا بِسَبْعَةِ آلافِ سَنَةٍ.
قلتُ: فَأَيْنَ كُنْتُمْ يَا رَسُولَ اللَّهِ؟
قالَ: قُدَّامَ العَرْشِ نُسَبِّحُ اللَّهَ وَ نَحْمَدُهُ وَ نُقَدِّسُهُ وَ نُمَجِّدُهُ.
قلتُ: عَلَى أَيِّ مِثَالٍ؟
قالَ: أَشْبَاحُ نُورٍ حَتَّى إِذَا أَرَادَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ يَخْلُقَ صُوَرَنَا صَيَّرَنَا عَمُودَ نُورٍ، ثُمَّ قَذَفْنَا فِي صُلْبِ آدَمَ، ثُمَّ أَخْرَجْنَا إِلَى أَصْلَابِ الآبَاءِ وَ أَرْحَامِ الأُمَّهَاتِ، وَ لَا يُصِيبُنَا نَجِسُ الشِّرْكِ، وَ لَا سَفَاحُ الْكُفْرِ، يَسْعَدُ بِنَا قَوْمٌ، وَ يَشْقَى بِنَا آخَرُونَ. فَلَمَّا صَيَّرَنَا إِلَى صُلْبِ عَبْدِ المُطَّلِبِ أَخْرَجَ ذَلِكَ النُّورَ، فَشَقَّهُ نِصْفَيْنِ، فَجَعَلَ نِصْفَهُ فِي عَبْدِ اللَّهِ، وَ نِصْفَهُ فِي أَبِي طَالِبٍ، ثُمَّ أَخْرَجَ النِّصْفَ الَّذِي لِي إِلَى آمِنَةَ، وَ النِّصْفَ إِلَى فَاطِمَةَ بِنْتِ آسَدَ، فَأَخْرَجَتْنِي آمِنَةَ، وَ أَخْرَجَتْ فَاطِمَةَ عَلِيًّا، ثُمَّ أَعَادَ عَزَّ وَ جَلَّ العَمُودَ إِلَيَّ، فَخَرَجَتْ مِنِّي فَاطِمَةَ، ثُمَّ أَعَادَ عَزَّ وَ جَلَّ العَمُودَ إِلَى عَلِيٍّ، فَخَرَجَ مِنْهُ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ يَعْنِي مِنَ النِّصْفَيْنِ جَمِيعًا، فَمَا كَانَ مِنْ نُورِ عَلِيٍّ فَصَارَ فِي وَلَدِ الْحَسَنِ، وَ مَا كَانَ مِنْ نُورِي فَصَارَ فِي وَلَدِ الْحُسَيْنِ، فَهُوَ يَنْتَقِلُ فِي الأَئِمَّةِ مِنْ وَلَدِهِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ.
معاذ گفت كه: رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله فرمود كه: خدا آفريد من و على و فاطمه و حسن و حسين عليهم السّلام را پيش از اينكه بيافريند دنيا را به هفت هزار سال.
گفتم: پس كجا بوديد يا رسول اللّه؟
فرمود: در جلو عرش تسبيح مى گفتيم خدا را، و ستايش مى كرديم او را، و تقديس و تمجيد مى نموديم او را.
گفتم: به چه مانندى؟
فرمود: اشباح نورى بوديم تا اينكه اراده فرمود خداى عزّ و جل كه بيافريند صورت هاى ما را، آن اشباح نور را عمودى گردانيد، پس افكند ما را در پشت آدم، پس از آن بيرون آورد ما را به سوى پشت هاى پدران و رحم هاى مادران، و به ما نمى رسد نجاست شرك و فجور كفر، خوشبخت مى شوند به سبب ما گروهى، و بدبخت مى شوند به سبب ما گروه ديگرى.
پس چون ما را در صلب عبد المطلب قرار داد بيرون آورد آن نور را، و شكافت آن را و دو نصف كرد، نصف آن را در صلب عبد اللّه قرار داد، و نصف آن را در صلب ابى طالب، پس بيرون آورد آن را كه براى من بود و در رحم آمنه قرار داد، و آن نصف كه در صلب ابى طالب بود بيرون آورد و در رحم فاطمه بنت اسد قرار داد، پس آمنه مرا بيرون آورد، و فاطمه على را، آنگاه برگردانيد خداى عزّ و جل آن عمود نور را بسوى من، و فاطمه از من بيرون آمد، آنگاه خداى عزّ و جل آن عمود نور را برگردانيد بسوى على تا اينكه از او بيرون آمد حسن و حسين، يعنى از دو نصف با هم، پس آنچه از نور على بود در اولاد حسن قرار گرفت، و آنچه از نور من بود در اولاد حسين قرار گرفت، و آن منتقل مى شود در اولاد او تا روز قيامت.
