در دنیای پرتحول امروز، سرعت عمل مدیران یکی از کلیدی‌ترین عوامل موفقیت سازمان‌ها و نظام‌هاست. مدیرانی که در مواجهه با چالش‌ها و نیازهای جدید، سریع وارد عمل می‌شوند، نه تنها از فرصت‌ها بهره می‌برند، بلکه از بروز بحران‌های بزرگتر جلوگیری می‌کنند. در مقابل، تعلل و کش دادن فرآیند تصمیم‌گیری و اجرا، نه تنها باعث از دست رفتن فرصت‌ها می‌شود، بلکه ممکن است کار را به جایی برساند که دیگر قابل جبران نباشد. در این مقاله، به دلایل ضرورت اقدام سریع مدیران می‌پردازیم.
هر سازمان یا نظامی دارای منابع محدودی است، از جمله زمان، نیروی انسانی، و سرمایه. تعلل در تصمیم‌گیری و اجرا باعث می‌شود این منابع به‌صورت ناکارآمد مصرف شوند. برای مثال، اگر مدیران در مواجهه با یک مشکل، به جای حل سریع آن، فرآیند را طولانی کنند، ممکن است هزینه‌های بیشتری به سازمان تحمیل شود. اقدام سریع باعث می‌شود منابع بهینه‌تر استفاده شوند و از اتلاف آن‌ها جلوگیری شود.
مردم و کارکنان به مدیران خود نگاه می‌کنند و انتظار دارند که آن‌ها در مواقع بحرانی، قاطعانه و سریع عمل کنند. تعلل مدیران باعث از بین رفتن اعتماد عمومی می‌شود. وقتی مردم ببینند مدیران به جای حل مشکلات، زمان را تلف می‌کنند، به تدریج دلسرد شده و انگیزه خود را از دست می‌دهند. این موضوع به ویژه در نظام‌های سیاسی و اجتماعی، می‌تواند منجر به کاهش مشارکت عمومی و حتی بروز نارضایتی‌های گسترده شود.
بسیاری از مشکلات اگر به موقع حل نشوند، به مرور زمان بزرگتر و پیچیده‌تر می‌شوند. برای مثال، یک مشکل کوچک در یک سازمان اگر سریعاً حل نشود، ممکن است به بحرانی تبدیل شود که کل سیستم را تحت تأثیر قرار دهد. مدیرانی که سریع وارد عمل می‌شوند، می‌توانند از تشدید مشکلات جلوگیری کنند و مانع از تبدیل چالش‌های کوچک به بحران‌های بزرگ شوند.
در بسیاری از مواقع، فرصت‌هایی پیش می‌آید که اگر به موقع استفاده نشوند، از دست می‌روند. مدیرانی که سریع تصمیم می‌گیرند و وارد عمل می‌شوند، می‌توانند از این فرصت‌ها بهره‌برداری کنند. برای مثال، در فضای رقابتی کسب‌وکارها، اگر مدیران به موقع به نیازهای بازار پاسخ ندهند، رقبا پیشی می‌گیرند و سهم بازار را از دست می‌دهند. در نظام‌های سیاسی و اجتماعی نیز، استفاده نکردن از فرصت‌ها می‌تواند منجر به عقب‌ماندگی و از دست رفتن موقعیت‌های استراتژیک شود.
کارکنان یک سازمان یا نظام، به مدیران خود نگاه می‌کنند و انتظار دارند که آن‌ها قاطع و عمل‌گرا باشند. تعلل مدیران باعث کاهش روحیه و انگیزه کارکنان می‌شود. وقتی کارکنان ببینند مدیران به جای حل مشکلات، زمان را تلف می‌کنند، احساس ناامیدی کرده و ممکن است عملکردشان کاهش یابد. در مقابل، مدیرانی که سریع وارد عمل می‌شوند، روحیه تیمی را تقویت کرده و کارکنان را به مشارکت بیشتر تشویق می‌کنند.
در نظام‌های سیاسی و اجتماعی، تعلل مدیران می‌تواند فرصت را برای نفوذ دشمنان فراهم کند. دشمنان همیشه در کمین هستند تا از ضعف‌ها و تعلل‌های داخلی استفاده کنند. اگر مدیران به موقع وارد عمل نشوند، ممکن است دشمنان از این فرصت استفاده کرده و موقعیت‌های استراتژیک را از دست سیستم خارج کنند. اقدام سریع مدیران، مانع از نفوذ دشمن و حفظ امنیت نظام می‌شود.
تعلل در تصمیم‌گیری و اجرا، مانع از تحول و پیشرفت می‌شود. مدیرانی که سریع وارد عمل می‌شوند، می‌توانند تغییرات بنیادین را اجرا کرده و سازمان یا نظام خود را به جلو ببرند. در مقابل، مدیران منفعل و مصلحت‌اندیش، با کش دادن فرآیندها، نه تنها مانع پیشرفت می‌شوند، بلکه ممکن است باعث پسرفت نیز شوند.
مدیران امروز باید بدانند که تعلل و کش دادن فرآیندها، نه تنها مشکلات را حل نمی‌کند، بلکه آن‌ها را بزرگتر و پیچیده‌تر می‌سازد. اقدام سریع و قاطعانه، نه تنها از اتلاف منابع جلوگیری می‌کند، بلکه اعتماد عمومی را حفظ کرده و مانع از تشدید مشکلات می‌شود. در دنیای پرتحول امروز، مدیرانی موفق هستند که به جای فرسایشی‌سازی و دفع‌الوقت، اراده و جسارت اجرای تغییرات بنیادین را داشته باشند. اگر مدیران به موقع وارد عمل نشوند، کار از دست رفته و فرصت‌ها از بین می‌روند. بنابراین، سرعت عمل مدیران نه تنها یک انتخاب، بلکه یک ضرورت است.
