تشخیص اختلال طیف اوتیسم (ASD)

تشخیص اختلال طیف اوتیسم (ASD) می تواند مشکل و پیچیده باشد زیرا هیچ آزمایش پزشکی مانند آزمایش خون برای تشخیص این اختلال وجود ندارد. پزشکان برای تشخیص بیماری به سابقه رشد و رفتار کودک توجه می کنند.

گاهی اوقات ASD را می توان در ۱۸ ماهگی یا کمتر تشخیص داد. در سن ۲ سالگی، تشخیص توسط یک متخصص مجرب می تواند بسیار قابل اعتماد تلقی شود. با این حال، بسیاری از کودکان تا سن بسیار بالاتر تشخیص نهایی را دریافت نمی کنند. و حتی برخی از افراد تا سن بلوغ یا بزرگسالی تشخیص داده نمی شوند. این تأخیر به این معنی است که کودکان مبتلا به ASD ممکن است کمک های اولیه مورد نیاز خود را دریافت نکرده اند.

? علائم اولیه ASD می تواند شامل، و یا حتی محدود به آن نباشد:

? اجتناب از تماس چشمی

? علاقه کمی به سایر کودکان یا سرپرستان،

? نمایش محدود زبان (برای مثال، داشتن کلمات کمتر از همسالان یا مشکل در استفاده از کلمات برای برقراری ارتباط)

? ناراحت شدن از تغییرات جزئی در روال عادی.

همانطور که کودکان مبتلا به ASD به نوجوانان و جوانان تبدیل می شوند، ممکن است در ایجاد و حفظ دوستی، برقراری ارتباط با همسالان و بزرگسالان یا درک رفتارهای مورد انتظار در مدرسه یا محل کار دچار مشکل شوند. آنها همچنین ممکن است مورد توجه ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی قرار بگیرند زیرا دارای شرایط همزمان هستند مانند اختلال نقص توجه/بیش فعالی، وسواس فکری، اضطراب یا افسردگی یا اختلال سلوک.

نظارت، غربالگری، ارزیابی و تشخیص کودکان مبتلا به اوتیسم در اسرع وقت برای اطمینان از این که کودکان خدمات و پشتیبانی مورد نیاز برای رسیدن به پتانسیل کامل خود را دریافت می کنند، و این بسیار مهم است که مراحل مختلفی در این فرایند وجود دارد.

ادامه این مطلب را در سایت مرکز مشاوره رهیاب مطالعه کنید.

Rahyabmoshavere.com