چندی پیش ، قرار دادن قلم روی کاغذ یکی از ویژگیهای اساسی زندگی روزمره بود. روزنامه نگاری و خاطره نویسی امری عادی بود و مردم نامه های دست نویس را با دوستان ، عزیزان و همکاران تجاری تبادل می کردند.
در حالی که متون دست نویس مدت زمان بر و پرتحرک تر است ، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد افراد در برخی موارد وقتی نوشته های تولید شده توسط صفحه کلید را کنار می گذارند ،حالشان بهتر می شود.
روانشناسان مدتهاست که درک کرده اند که نوشتن ، می تواند به افراد کمک کند تا احساسات خود را بشناسند و با آنها کنار بیایند.از دهه 1980 ، مطالعات نشان داده اند که "نوشته درمانی" ، که به طور معمول شامل نوشتن در مورد احساسات روزانه مدت 15 تا 30 دقیقه است ، می تواند به بهبود سلامت جسمی و روانی منجر شود.این مزایا شامل همه چیز از استرس کمتر و علائم افسردگی کمتر تا بهبود عملکرد سیستم ایمنی است و شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه نوشتی دستی ممکن است در این روش درمانی بهتر از تایپ کردن جواب دهد. یک مطالعه معروف در سال 1999 در Journal of Traumatic Stress ، نشان داد که نوشتن در مورد یک زندگی استرس زا با دست ، بر خلاف تایپ کردن در مورد آن ، منجر به سطح بالاتری از خود افشایی و مزایای درمانی بیشتر شده است. این یافته ها ممکن است در بین افراد امروزی واقع نشود ، که بسیاری از آنها با رایانه بزرگ شده اند و به بیان خود از طریق متن تایپ شده عادت دارند. اما کارشناسانی که نوشتن با دست را مطالعه می کنند می گویند مواردی وجود دارد که وقتی افراد قلم را فدای صفحه کلید می کنند چیزی درونشان گم می شود.
روانشناسان مدتهاست که درک کرده اند که نوشتن شخصی ، با محوریت احساسات می تواند به افراد کمک کند تا احساسات خود را تشخیص دهند و با آنها کنار بیایند.
ویرجینیا برنینگر ، استاد امور تحصیلی از دانشگاه واشنگتن می گوید: "وقتی حرفی از الفبا را می نویسیم ، مولفه به مولفه آن را با حرکت دست شکل می دهیم ، و این فرآیند تولید شامل مسیرهایی در مغز است که به قسمتهایی نزدیک می شوند یا از طریق قسمتهایی که احساسات را کنترل می کنند ، عبور می کند". تایپ کردن نامه روی صفحه کلید کار بسیار متفاوتی است ، کاری که این مسیرهای مغزی را شامل نمی شود. برنینجر می گوید: "ممکن است که وقتی افراد تایپ می کنند ، بر خلاف نوشتن در طولانی مدت ، ارتباطات یکسان با بخش عاطفی مغز وجود نداشته باشد."
نوشتن با دست همچنین ممکن است باعث بهبود حافظه شخص برای حفظ اطلاعات جدید شود. یک مطالعه 2017 در ژورنال Frontiers in Psychology نشان داد که مناطق مغز مرتبط با یادگیری زمانی فعال تر می شوند که افراد یک کار را با دست انجام دهند ، بر خلاف روی صفحه کلید. محققان دیگر بر این باورند كه نوشتن با دستی باعث تقویت یادگیری و پیشرفت می شود در صورتی که تایپ با صفحه کلید چنین قدرتی را ندارد.
این واقعیت که دست نویسی یک روند آهسته تر از تایپ کردن است ممکن است در برخی زمینه ها به استفاده بیاید. یک مطالعه در سال 2014 در مجله Psychological Science نشان داد دانش آموزانی که با دست یادداشت برداری می کردند ، نسبت به دانش آموزانی که با لپ تاپ ها یادداشت می کردند ،از نظر یادگیری و درک مطلب در وضعیت بهتری بودند.
دنیل اوپنهایمر ، نویسنده پژوهش و استاد روانشناسی دانشگاه کارنگی ملون ، می گوید: "مزیت اصلی یادداشت های دست نویس این است که باعث کندی می شود." اوپنهایمر می گوید ، دانش آموزانی که تایپ می کنند می توانند آنچه را که شنیده اند ، تایپ کنند ، "افرادی که به صورت دستی یادداشت می کنند نمی توانند به اندازه کافی سریع بنویسند - در عوض آنها مجبور می شوند متن را با توجه درک خودشان تغییر دهند." وی گفت: "برای انجام این کار ، آنها مجبور هستند عمیق در رابطه با موارد فکر کنند و استدلال های بهتری داشته باشند. این امر کمک می کند تا مطالب را بهتر یاد بگیرند. "
کند نوشتن با دست ممکن است مزایای دیگری داشته باشد. اوپنهایمر می گوید که چون تایپ سریع است ، باعث می شود افراد کمتر از گروه متنوعی از کلمات استفاده کنند. نوشتن طولانی مدت به افراد این امکان را می دهد تا زمان بیشتری را صرف انتخاب کلمه مناسب کنند تا از این طریق خود را بهتر بیان کنند. او می گوید مواردی نیز وجود دارد که یادداشت برداری با دست می تواند به افراد در موقعیت های خاص کمک کند تا روابط نزدیک تری برقرار کنند. برای مثال: یک پزشک که به مدت طولانی علائم بیمار را یادداشت می کند ، ممکن است نسبت به پزشکانی که در حال تایپ هستند ، رابطه بیشتری با بیمار داشته باشد.
در نهایت اینکه حجم زیادی از تحقیقات وجود دارد که نشان می دهد ارتباط آنلاین سمی تر از گفتگوی آفلاین است. بیشتر محققانی که ارتباطات آنلاین را مطالعه می کنند حدس می زنند که عدم تعامل چهره به چهره و احساس نامرئی بودن مقصر کیفیت نامطبوع بسیاری از تعامل های آنلاین است. وقتی شخصی با دست خود می نویسد ، مجبور است نسبت به استفاده از صفحه کلید ، زمان و انرژی بیشتری را صرف کند. و دست خط ، بر خلاف متن تایپ شده ، برای هر فرد منحصر به فرد است. برینگر می گوید ، به همین دلیل است كه مردم معمولاً برای یك یادداشت دست نویس بسیار بیشتر از یك ایمیل یا متن ارزش قائل هستند. اگر تولید کلمات بسیار ساده نبود ، ممکن بود که مردم با کمی دقت بیشتری با آنها رفتار کنند - و شاید با همدیگر -.
