درسی که از بیل گیتس آموختم

بیل گیتس به دلایل بسیاری جذاب است: ثروت ، سبک زندگی، ایده های او. مستند جدید نتفلیکس "Inside Bill's Brain: Decoding Bill Gates" به تمامی زوایای مختلف زندگی بیل گیتس سفر می کند. در این سفر ما با او از نحوه شکل گیری نرم افزار آفیس تا ساخت یکی از تاثیرگزارترین کمپانی های دنیا، تبدیل شدن به ثروتمندتین انسان روی کره زمین و اکنون رهبری بزرگترین موسسه همراه می شویم.

ولی آنچه که در رابطه با این مرد برای من جذاب است هیچ کدام از آنها نیست. نه موفقیت او در کسب و کارش یا نحوه فکر کردنش و یا حتی رویکرد او در حل پیچیده ترین مسایل دنیا با کمک تکنولوژی. از نظر من جالب ترین چیز در مورد او این است که به ما می آموزد منظور از انسان بودن چیست.

در طول سریال نتفلیکس ، مصاحبه کننده با پرسش سؤالات احمقانه از گیتس ، می خواهد او را به بیننده معرفی کند سوالاتی نظیر :غذای مورد علاقه، حیوان مورد علاقه و یا وقت صبحانه چه غذایی می خوری؟ ولی هر از گاهی سوالات به درد بخور نیز می پرسد. سوالاتی که بیل را از عاج فیلش به پایین می کشد مجبورش می کند از پوسته خود جدا شود و به صورت روتین به پرسشهای او پاسخ ندهد. در یک لجظه از فیلم از او پرسیده می شود "بدترین روز زندگیت کی بود؟"

گیتس یک مرد پیچیده است، محافظه کار است ولی خودش را موقع پاسخ دادن خیلی راحت نشان می دهد. اما این یکی فرق می کند. به گوشه ای خیره می شود. بعد به پایین نگاه می کند. تظاهر می کند که دارد به مسئله ای فکر می کند، ولی نه در واقع. جواب را خیلی خوب می داند. فقط از گفتنش طفره می رود. عاقبت لب باز می کند:

روزی که مادرم مرد.

آنجا، مردی در حالی که روی صندلی در کتابخانه متعلق به تشکیلات 127 میلیون دلاریش نشسته، که به همه خواسته هایی که همه آرزویش را می کنند، در زندگی رسیده ( حداقل برای ما که از بیرون به زندگی او نگاه می کنیم) توسط موفقیت هایی که در کسب و کار عایدش شده شناخته می شود.

او نگفت "روزی که استیو جابز او را به سرقت از وی متهم کرد" بدترین روز زندگیم بود، نگفت "روزی که برای بنیاد آنتی تراست مجبور به پرداخت 1.3 میلیار دلار شدم" بدترین بود.نه، بدترین روز میلیاردر مایکروسافتی روزی بود که مادرش فوت کرد.

مهم نیست که شما چه کسی هستید یا آرزو می کنید جای چه کسی باشید ، در پایان روز زندگی به معنای پول یا وضعیت و قدرت نیست. حتی مربوط به میراث هم نیست.

زندگی مربوط به انسانهاست؛ انسانهایی که با آنها ملاقات می کنید ، آدمهایی که از دست می دهید حتی آنهایی که از شان متنفر هستید. مهمتر از همه ، زندگی مربوط به انسانهایی است که شما آنها را دوست دارید. برخی از آنها قبل از ابراز علاقه تان کار شما خواهند مرد. هیچ چیز دیگر آنها را برنمی گرداند.

هر یک از ما زمان محدودی داریم. این زمان محدود تر هم خواهد شد وقتی که عمرمان را در کنار عزازانمان می گذرانیم. گیتس این حقیقت را به من گوشزد کرد. بزرگترین درسش به من در واقع همین بود