وقتی وارد حمام می‌شود، دوش را یک‌سر باز می‌گذارد: آیا نمی‌توان با یک تَشت، در مصرف آب صرفه‌جویی نمود؟ هنگام وضو گرفتن، آب را زیاد بازمی‌گذارد: آیا نمی‌شود با مقداری کم از آب(به اندازۀ یک شیشۀ دارو و یا حتی یک لیوان آب!) وضو گرفت؟ زمان شستن ظرف‌ها، آب را به میزان خوبی مدیریت نمی‌کند: آیا نمی‌تواند یاد بگیرد تا چگونه کمتر آب را باز بگذارد و با بهره‌وری بیشتری، از آب مصرف کند؟ در روز کلی آب برای شستن ظروف، میوه، پاکت شیر و...امثالهم صرف می‌کند: آیا نمی‌تواند یک تشت در داخل سینی ظرف‌شویی قرار دهد و آب جمع شده را برای جاهایی مانند باغچه، گُل‌ها، شست‌وشوی بدنۀ ماشین، شست‌وشوی دم‌در و... استفاده کند؟... !
اگر هرکدام از ما امور روزانۀ زندگیمان را مرور کنیم، متوجه می‌شویم که روزانه چقدر آب هدر می‌دهیم: آیا باید حتماً آب جیره‌بندی شود و یا اندازۀ یک سماور! بیاید که حتی نشود با آن یک دوش ساده و سریع گرفت؟
من تصور می‌کنم ایرانی‌ها به اندازۀ کافی از بحران آب خوانده و شنیده‌اند، اما مشکل اینجاست که همانند بسیاری از مسائل دیگر، فرهنگ‌سازی در این خصوص صورت نگرفته و هنوز هم نمی‌گیرد! وقتی برای وضو یک پارچ آب مصرف می‌شود...زمانی که در روز چندین میلیون سیفون کشیده می‌شود! و... وقتی که کلی از آب به اَشکالِ مختلف در فضاهای زندگی و کاری افراد و سازمان‌ها به هدر می‌رود، آیا نباید بپرسیم چرا هنوز بحران را متوجه نشده‌ایم؟ چرا برخی تصور می‌کنند مشکل آب قرار نیست حادتر شود؟
شاید بتوانیم این جملۀ طلایی را برای پرسش به این وضعیت فعلی آب در کشورمان بگوییم: چگونه آب را هدر ندهیم؟ پاسخ من این است: فرهنگ استفادۀ درست از آب را همۀ ما باید یاد بگیریم و به گسترش آن کمک کنیم.
