تا چند وقت پیش از مغازه سر کوچه یک آدامس وایت را 1000تومن می‌خریدم. چند روز در بحبوبۀ گرانی‌های ارز، مغازه دار گفت که آدامس‌ها 1500 تومان شده. و من به درآمد کارگریم نگاه کردم که با گران شدن ارز و گرانی‌های دومینووار، هیچ تغییری نکرده بود. امروز که خواستم از مغازه‌دار، آدامس وایت نعنایی بخرم، نداشت؛ گفت: نداریم؛ احتمالاً 2000تومان بشه. من با خودم گفتم: 100%گرانی یک قلم آدامس ساده و دیگر کالاها با کجای جیب من هم‌خوانی دارد؟ هر چه گشتم، پاسخی برایش پیدا نکردم. آیا حق نداریم من شهروند ناراحتی و نارضایتی خودم را از این گرانی‌های بی‌حساب‌وکتاب ابراز کنم؟
من هم مدیون خون شهدا هستم و هم عاشق آرمان‌های انقلاب اسلامی و دین و پایندگی کشورم؛ اما هر طور حساب می‌کنم، این گرانی‌ها با هیچ کجای جیبم جور درنمی‌آید! وقتی یک آدامس ساده 100% گران می‌شود، نباید از خود بپرسیم که واقعاً داریم به چه سمتی حرکت می‌کنیم؟
