جفت شیش
? امروز شش شهریور هست. تنها جفت شش سال. یکم در مورد شانس حرف بزنیم
به نظرم شانس وجود داره، اما باید در معرض اش قرار بگیریم. تلاش کنیم تا فرشته شانس ما رو ببینه و بغل کنه
احتمالا اگر حدود سال 1910 کارشناسی ارشد دانشگاه کمبریج ، رشته فیزیک قبول میشدید یا شاگرد جوزف تامسون بودید یا ارنست رادرفورد
و خیلی بعید بود یکی از بزرگان اتم نمی‌شدید و نوبل نمی‌گرفتید
در همین حد بگم که یک سال تحصیلی، چهار نفر تونستن از رادرفورد فارغ التحصیلی رو بگیرن و سال های بعد سه نفر از اونها نوبل گرفتن
اونی هم که نگرفت هنری موزلی بود که عدد اتمی رو کشف کرد و بزرگترین تغییر رو توی جدول مندلیوف داد، متاسفانه در 27 سالگی در جنگ جهانی کشته شد و نشد نوبل رو بهش بدن
در زیر فقط چنتا از شاگرد های رادرفورد که اسمشون رو همه مون شنیدیم رو مینویسم.
جیمز چادویک (کاشف نوترون)
فردریک سادِی (واپاشی اتم)
نیلز بور (مدل اتمی بور)
هانس گایگر (شمارشگر گایگر)
کارلس الیس (اولین مشاهده نوترینو، شروع انرژی اتمی (بدون نوبل))
ارنست مارسدن (بهبود مدل اتمی، نوبل نگرفت)
اوپنهایمر (بمب اتم، نوبل نگرفت)
البته آخری استادش ماکس برن بود، توی کمبریج سوالاشو گاهی از رادرفورد میپرسید. برن از جمله شاگردان افسانه ای تامسون بود، انصافا شاگردان تامسون برای خود من مقدس هستند مثل رادرفورد، برن، لانگوین، ریچاردسون، براگ و ...
(عکس یادگاری رادرفورد و استادش جی جی تامسون ?)
همیشه شانس خودتون رو بسازید و در معرضش قرار بگیرید. بارها دیدیم، "کسی شانس اورده که بی تابش بوده".
