چندوقتی بود خیلی دلم میخاست توی ویرگول بنویسم میدونید من جز اون دسته از آدم هایی ام که هزاربار مینویسه یکبار هم منتشر نمیکنه!!!
وقتی این فیلم رو دیدم نتونستم بشینم، نمیدونم چرا یاد ویرگول افتادم، تصمیم گرفتم بیام ساده بنویسم، چیزایی که توی دلم بود.
اول از اینجا بگم که ثانیه ای مکث نکنید خواندن متن منم هیچ فایده ای نداره لطفا بدون مکث برید برای دیدن فیلم.
من قصد ندارم فیلم رو تفسیر کنم یا خلاصه فیلم رو بزارم، اینجام تا برداشت خودم را برای شما بنویسم:
داستان واقعی یک مدل جهانی، "واریس دیری" فیلم از توی سومالی شروع میشه وسط صحرا و خانواده ای با محبت و زندگی با حداقل ها، فضایی که توی دید اول برای ما غیرقابل تحمل ولی از این بخش هابگذریم بریم سراغ دختر خانواده، آره دقسقا خود واریس منظورم هست.
واریس شبانه فرار میکنه، چون توی دوازده سالگی باباش در ازای چندتاشتر حاضرمیشه واریس با یک مردشصت ساله ازدواج کنه، واریس این نقطه میشه واریسی که به تموم فشن شوهای بزرگ دنیا راه پیدا میکنه! و اما توی اوج واریس رو میخواهند زندگینامه اش رو بنویسند و واریس از یک روز خاص به عنوان روز اصلی تغییر مسیر زندگیش حرف میزند، وقتی توی سه سالگی ختنه اش میکنند! روزی که ضجر میکشه و دوتا خواهرش بخاطر این عمل میمیرند، واریس کاری کرد تا خیلی از زن های آینده بخشی از لذت زندگیشون رو از دست ندهند و بخش بزرگی از دردهاشون هم کم بشه.
نمیتونم بشینم چون حس عجیبی داشتم، هر روز با هزاران دلیل با هزارن بهانه با هزاران غر زدن و نقدو.....
قبول میکنیم که در شرایط بدی هستیم، ایران و هزاران درد، خانواده و شرایط اقتصادی و جهان سوم، تا فیلم تمام شد، به خودم گفتم بسه دیگه این نشخوارهای ذهنی پاشو این بار باید یک جایی چند کلمه ای این حست رو ثبت کنی و این گونه بود که اولین متن را توی ویرگول نوشتم.
