_محدثه زینال زاده دولت ابادی
_استاد علی اکبر حسنوند
_نقد درخت گردو (بمباران شیمیایی)
***
محمد حسین مهدویان اینبار با "درخت گردو" بازگشت تا به سبک موردعلاقه خود رونق دوباره ای ببخشد.
اینبار هم مانند باقی اثار این مرد ، مستند با درام ترکیب شده بود ولی به جای شبه مستند شبیه مستندی بی تکلیف بود.
داستان روایتی دردناک و پر از درد درباره بمباران شیمیایی سردشت است.
واقعه ای که در ان افراد زیادی شهید و شیمیایی شدند و این فیلم در تلاش بود تا با این ایده نوین و تازه اثری دردناک خلق کند.
البته که موفق هم بود.
جز درد چیز دیگری در این فیلم احساس نمیشد ولی این چیزی بود که مخاطب را اذیت میکرد.
به جای روایت یا قصه ای تازه ما فقط شاهد مستندی دردناک بودیم.
فیلمنامه و شخصیت سازی این اثر به شدت ضعیف بود.
به گفته ی دوستی " اگر محمد حسین مهدویان این ایده را به صورت مستند خلق میکرد بسیار موفق تر بود" و من هم موافقم.
در این فیلم "قادر" که شخصیت اصلی داستان است از بیمارستان به بیمارستان دیگر میرود و به جز ناله و زجر چیز دیگری را نمیتوان فهمید.
البته که این موضوع مهم است.
درد و رنج مردم در ان زمان یک حقیقت است و در فیلمی شبه مستند باید به ان پرداخته شود ولی اگر این روند باعث شود تا قصه پردازی و شکل داستانی نقص پیدا کند انوقت زیبایی خود را از دست میدهد و به جای یک اثر زیبا به اثری ازاردهنده و کسل کننده تبدیل میشود.
مخاطب قطعاً پیش از تماشای فیلم از آنچه که در سردشت گذشته اطلاع دارد و میداند که ابتدا و انتهای داستان به چه شکل میگذرد. ازاین جهت، لزوم وجود قصه ای که بتواند در دل این فاجعه تاریخی روایت شود حس میشود.
با اینحال بازی پیمان معادی فر به نقطه قوت این فیلم تبدیل میشود.
بازیگری که در این فیلم مرز بین واقعیت و داستان را از هم میشکافد و باعث میشود فراموش کنیم ان مرد "باقر" نیست.
و این حقیقت دارد ، پیمان معادی فر در درخت گردو به "باقر" تبدیل شده بود.
مردی که تمام اعضای خانواده اش را از دست میدهد، پدری که حالا هیچ است و این پوچی و نیستی چیزی نیست که هر بازیگری بتواند از پس ان بر بیاید.
مثل اقای مهران مدیری که با بازی در این فیلم تنها افتخارات چند ساله خود را زیر سوال برده بود و حتی در نشان دادن احساسات ساده ای چون "غم" هم شکست خورده بود.
و میتوان از این بازیگر به عنوان شکست مهدویان نام برد ، چونکه اینبار استفاده از یک بازیگر طنز پرداز با شکست روبه رو شده بود و حداقل من به شخصه وجود اون کاراکتر و بازیگر را بی فایده میشماردم.
در پایان "درخت گردو" درامی شبه مستند با روایتی ضعیف ولی باارزش بود که یکبار دیدن ان خالی از لطف نیست
