هنر جنگ (دانشگاه سوهانک)

_محدثه زینال زاده دولت ابادی

_استاد علی اکبر حسنوند

_نقد شیار ۱۴۳ (ایثار و وداع)

***

"شیار 143" ساخته ی نرگس ابیار ، فیلمی باارزش در موضوع دفاع مقدس است که نقدهای متفاوتی درباره اش وجود دارد.

این فیلم داستان مادری چشم انتظار هست که لحظه به لحظه در راه دیدار دوباره فرزندش پیر و شکسته تر میشود.

مادری که به حکم مادر بودن از زندگی خود خیری نمیبینید و این فیلم به خوبی نشان میدهد که یک زن بعد از مادر شدن تنها "مادر" باقی میماند.

و حالا به دلیل من برای انتخاب این فیلم در سبک "وداع و ایثار" میرسیم.

به نظر من این فیلم در موضوع وداع از خوب های دفاع مقدس محسوب میشود.

مخصوصا سکانس پایانی فیلم که با بازی فوق العاده مریلا زارعی و تیرخلاص او به صحنه ای دردناک از وداع و خداحافظی یک مادر و پسر ، به شاهکاری جگرسوز تبدیل میشود.

مادری که یک عمر چشم منتظر است و حالا وقت خداحافظی فرا رسیده بود.

این فیلم از نظر بازیگری کاری را کرده بود که کاش تمامی کارگردان ها انجام میدادن ، انتخاب هایی که داشت این فیلم را تبدیل به اثری کرده بود که بازیگر بد در ان دیده نمیشد و این یک پوئن مثبت است.

ولی در کنار این بازی ها یک مشکل کوچکی در روند فیلمنامه وجود دارد که منِ مخاطب را ازار میداد.

در گذشته وقتی این فیلم را دیده بودم متوجه این موضوع نشده بودم ولی حالا که با دیدگاه نقادانه به این اثر توجه کردم ، این موضوع و این فیلمنامه برای یک فیلم بلند مناسب نبود.

فیلم بلند باید داستانی بلند داشته باشد ، داستانی که با کشش فرد بیننده را با مادری چشم انتظار همراه کند اما این داستان جذاب در این فیلم به قدری کمرنگ بود که اگر به عنوان فیلمی کوتاه ساخته میشد صد برابر تاثیر گذار تر میبود.

در فیلم ها و اثار دیگر نرگس ابیار هم این موضوع به چشم میخورد ولی در این فیلم کمی بیشتر حوصله مخاطب سر میرود.

با اینحال این فیلم باارزش و شاهکار بود ، این را جدی میگویم.

فیلمی که باید یکبار هم که شده دید تا متوجه شد تنها کسانی که در جبهه میجنگیدن ایثار نمیکردن ، مادرانی که یک تکه از وجود خود را برای دفاع از میهن میفرستادن هم در این ایثار دست داشتند.