وقف نامه انیس الدوله

هو الواقف علی الضّمائر
چون واقفان خیرات و راغبان مبرّات را در نزد حضرت پروردگار، اجری بسیار و ثوابی بی شمار خواهد بود، لهذا توفیقات سبحانی شامل حال و کفیل احوال سرکار علیا جناب قمر نقاب صدارت انتساب خورشید احتجاب، مهر سپهر عفت، و زهره زهرای برج عصمت، و گوهر یکتای درج عزّت، خواتون خواتین زمان، و بانوی حرم سرای شاهنشاه دوران، المتمسّکة بالطاف الله الملک المستعان، نوّابه علیّه عالیه «انیس الدّوله» المتعالیه ـ دامت اقبالها و اجلالها گردید ـ که قربة الی الله تعالی و طلباً لمرضاته، وقف مؤبّد صحیح صریح شرعی، و حبس مخلّد ملّی اسلامی اثنا عشری نمودند، این یک جلد کتاب مستطاب بحارالانوار [با] باقی مجلّد[ات] دیگران را بر عموم طالبان علوم دین و پیروان شریعت غرّای سیّد المرسلین ـ صلوات الله علیه و علیهم اجمعین ـ که از تحصیل علوم و مطالعه آن بهره مند و مستفیض گردند، و ثوابی از آن در «یَومَ لاینفَعُ مالٌ و لابَنون» عاید و دستگیر سرکار واقفه معظّمه شود. و تولیت تمام آنها را واگذار و تفویض فرمودند به سرکار شریعت مدار عمدة العلماء الاعلام، و زبدة الفضلا الکرام، العالم الجلیل و الفاضل النبیل، ابوالفواضل و المکارم ذوی المفاخر و المفاخم، العالم الأمعی و الفاضل اللوزعی، حاوی الفروع و الاصول، جامعُ المعقول و المنقول، مرجع الانام و مروّج الاسلام، ملجاء الفقراء، و أب الایتام، عمدة العلماء و المحققین، وفخر الفقهاء والمجتهدین، حجة الاسلام و المسلمین، تاج الحاج و المعتمرین، المتمسّک بعون الله الملک الحق المبین، وحید العصر و فرید الدوران، مجتهد الزمان، آقای کرام و مولای عظام، آقای بزرگوار سرکار شریعت مدار آقای حاجی ملا آقا بزرگ ـ دام مجده و ظله العالی ـ و بعد از ایشان تا اولاد ذکور ایشان هریک از آنها که به مال وقف اصلح بوده باشند، و استعداد فهم و درک عبارات آن را داشته باشند، نسلاً بعد نسل، و بطناً بعد بطن، علی حسب الترتیب، و در صورت عدم اولاد ذکور و انقراض نسل از آنها، تولیت موقوفه راجع است به اولاد ذکور از اولاد اناث سرکار متولّی مزبور، نسلاً بعد نسل و بطناً بعد بطن، و در صورت فقدان اولاد ذکور و انقراض نسل از همه آنها، تولیت راجع است به مجتهد بلدی که این کتاب در آن بلد بوده باشد.
و به مراتب مسطوره صیغه وقف جاری شد، قبض و اقباض و جمیع شرایط وقف به عمل آمد، بحیث لا یباع و لا یوهب و لا یرهن «فمن بدّله بعد ما سمعه، فانّما اثمه علی الذین یبدّلونه».
و کان وقوع ذلک بتاریخ شهر محرّم الحرام من شهور سنه هزار و دویست و نود و یک هجری علی هاجرها، سنه ۱۲۹۱