همه میدونیم که دیگه شرایط مثل قبل نیست. ادمهایی مثل من که تا سال پیش جزو طبقه متوسط جامعه رده بندی میشدن و ثروت های انچانی و پس انداز قابل اتکا ندارن، هر چقد سخت و دردناک، به ناچار باید خودشون رو با شرایط جدید وفق بدن. نرخ تورم در شهریور ماه امسال نزدیک به 7 درصد بوده، در حالیکه تا همین یکی دو سال پیش این میزان تورم یک سال بود نه یک ماه.
در “دوران ابهام” یا بی ثباتی اقتصادی، همه جای دنیا مردم عادات خریدشون خواه ناخواه تغییر میکنه. و دقیقا همینه که باعث رکود میشه. چطوری؟ فرض کنید منی که تا دیروز بی حساب کتاب هر وقت از کنار خیابون رد میشدم سر راهم میرفتم سوپری و یه نوشیدنی میخریدم، در دوران ابهام این کار رو نمیکنم. خیلی های دیگر هم مثل من همین شیوه رو در پیش میگیرن. در نتیجه شرکت های تولید نوشیدنی تولیدشون رو کاهش میدن و تهداد زیادی ادم بیکار میشن.
و دقیقا همینجاست که رکود عمیق تر و عمیق تر میشه. وقتی خرید های غیر از نیاز های خیلی اساسی تعلیق میشن، کلی شرکت و مجموعه که کارشون تولید چیزی غیر از لوازم اساسی برای ادامه حیات بوده، در نتیجه ی نبود بازار ورشکست میشن.
کارهایی که من برای “واقعیت جدید زندگی در ایران” میخوام انجام بدم شامل چند مسیر کلیه:
همونطور که بالاتر هم گفتم من اساسا ادم اهل حساب کتابی نیستم، بخشی از مسیر محل کار به خونه رو پیاده میام و تقریبا همیشه سر راه یا بستنی شیر موز یا نوشیدنی های کارخانه ای از سوپر مارکت های کنار خیابون میخرم و تو مسیر میخورم. از اونجایی که اینها کاملا غیر ضروری هستن از این به بعد این رو تعلیق میکنم.
تورم گوشت قرمز خیلی بیشتر از بقیه مواد غذایی بوده، یک کیلو گوشت برای یک ماه من و همسرم کافیه. تا پیش از این ما تقریبا هر 5 روز یک بار غذای شامل گوشت قرمز مصرف میکردیم، اما از این به بعد مصرف گوشت قرمز رو به 3 بار در ماه کاهش میدیم و به جاش مرغ میزاریم
تو خونه ی ما هم من و هم همسرم اشپزی میکنیم. معمولا 4 روز از هفته رو همسرم اشپزی میکنه و دو روز رو من، یک روز رو هم میریم رستوران. از این به بعد رستوران رو حذف میکنیم و اون یک روز رو هم خودم اشپزی میکنم. اخیرا یه منبع خوب برای یادگیری دستور غذاهای متنوع تر با سبزیجات و صیفی جات پیدا کردم، هم سالم تره هم بهینه تر.
همیشه مشخص بودن برنامه و داشتن نظم برای سه وعده غذایی باعث میشه ادم بتونه خیلی دقیق تر همه چیز رو حساب کتاب کنه، چه از نظر نیاز های تغذیه ای و میزان پروتئین و کربوهیدرات، چه از نظر هزینه ها. تصمیم داریم یه برنامه مشخص هفتگی و ماهانه برای صبحانه، ناهار و شام اماده کنیم و وعده های غذاییمون رو فقط طبق همون پیش ببریم.
تصمیم داریم از این به بعد تا جایی که میشه فقط از تاکسی، اتوبوس و مترو استفاده کنیم. تا پیش از این خیلی دست و دلبازانه از آژانس و تپسی استفاده میکردیم اما شرایط جدید این اجازه رو نمیده. خوشبختانه هم مسیر محل کار من و هم همسرم به ایستگاه های مترو نزدیکه و از این بابت با برناممون همخوانی داره.
من و همسرم تا پیش از این در خرید لباس خیلی دست و دلبازانه عمل میکردیم. تقریبا هر 6 ماه یک بار کفش عوض میکردیم و هر فصل حداقل یک لباس جدید میخریدیم. از این به بعد تا زمانی که لباس ها قابل استفاده هستن، هیچ لباس جدیدی نمیخریم.
تقریبا یک ماهه که به شکل غم انگیزی این بحث بین من و همسرم جریان داره. هر دوی ما عاشق بچه هستیم اما اتفاق نظر داریم که در شرایط فعلی که حتی برنامه ریزی برای کوتاه مدت هم سخت شده، وارد کردن یک ادم دیگه به این دنیا کمی خودخواهیه. ما سه ساله ازدواج کردیم اما فعلا بچه دار شدن رو حداقل برای یک سال دیگه تعلیق کردیم تا ببینیم چی پیش میاد.
کارهایی که گفتم و قراره انجام بدیم غم انگیزه. اما فعلا چاره دیگری نیست. باید منتظر موند و دید شرایط به کدوم سمت پیش میره.
منبع : واقعیت جدید زندگی در ایران
