طلا، جواهری است که هرگز کهنه یا قدیمی نمی‌شود و هیچ‌وقت هم از ارزش آن کم نخواهد شد. شما با خرید طلا، علاوه بر زیبایی ظاهری، نوعی سرمایه‌گذاری مالی هم انجام می‌دهید.
طلا، عنصری نرم و شکل‌پذیر است که به صورت خالص، به رنگ‌زرد روشن در طبیعت وجود دارد. این فلز در مجاورت هوا و آب زنگ نمی‌زند. از آن‌جا که طلا این قابلیت را دارد که تا حد رشته های بسیار کوچکی درآید از آن به وفور در صنعت جواهرسازی بهره می‌گیرند.
البته بد نیست اشاره کنیم که این عنصر گرانبها فقط برای سرمایه‌گذاری و استفاده در جواهرسازی کاربرد ندارد، بلکه در صنایع دیگر نیز کاربرد دارد و مثلا در سیم‌کشی‌های الکتریکی یا حتی دندان‌پزشکی هم از طلا استفاده می‌شود.
در صنعت طلاسازی نیز به علت نرمی بسیار زیاد طلای خالص (۲۴ عیار)، اغلب آن را با فلزهای دیگر ترکیب می‌کنند تا استحکام و شکل‌پذیری آن بهبود یابد. مس رایج‌ترین فلز در آلیاژهای طلاست و باعث قرمزتر شدن رنگ آن می‌شود.
با این مقدمه، از شما دعوت می‌کنیم تا ترفندهای خرید طلا همانند یک حرفه‌ای را در ادامه این مطلب بخوانید
«عیار» واحد اندازه‌گیری خلوص آلیاژهای طلاست. هر چه رقم عیار بالاتر باشد، یعنی خلوص طلای موجود در آلیاژ بیشتر است.
حتما می‌دانید که روی تمامی زیورآلاتی که با طلا ساخته شده‌اند رقمی همانند ۱۸K، ۱۴K یا ۱۰K درج شده است. حرف انگلیسی K در کنار این اعداد سرنام کلمه قیراط (karat) است. از قیراط برای نمایش درصد خلوص طلا استفاده می‌کنند. هر چه عدد قیراط بزرگ‌تر باشد، یعنی طلا خالص‌تر است، که به آن عیار هم می‌گویند. بنابراین، بالا بودن عیار طلا مساوی است با بالا رفتن قیمت آن.
در کشوری همانند آمریکا، بیشتر طلاها ۱۴ عیار هستند.
اگر با خرید طلا قصد سرمایه‌گذاری دارید، باید بدانید که محصولات زیر ۱۴ قیراطی ارزش نگهداری کردن ندارند. هر چه درصد طلای کالا بیشتر باشد، متقاضی بیشتری خواهد داشت و راحت‌تر هم به‌فروش خواهد رسید.
طلاهای اروپایی با اعدادی مشخص می‌شوند که نشان‌دهنده درصد طلای موجود در آن‌هاست.
عیار روی طلا باید با نماد یا مهر اصالت کالا که نشان‌دهنده کمپانی سازنده آن است، همراه باشد. همچنین باید کشور سازنده جواهر هم درج شده باشد. البته در مورد طلاهای قدیمی که بیش از یکصد سال قدمت دارند، نماد تجاری دیده نمی‌شود. اما پیش از خرید این‌گونه محصولات حتما آن را عیارسنجی کنید.
همان‌طور که در ابتدای مطلب اشاره کردیم، طلای خالص بسیار نرم است و نمی‌توان آن را به اشکال دلخواه حالت داد. از این‌رو برای اینکه طلا برای مصرف روزانه مناسب باشد و دوام بالاتری هم پیدا کند، فلزات دیگر را با آن ترکیب می‌کنند.
این امر همچنین برای تغییر دادن رنگ طلا نیز هست. به‌طور مثال، با اضافه کردن پالادیم یا نیکل، شما طلای سفید در اختیار خواهید داشت. یا افزودن مس، ترکیب رُزگَلد یا صورتی می‌سازد. این در حالیست که اگر به طلا نقره اضافه کنید، سایه‌ای از سبز در آن مشاهده خواهد شد.
ترکیب فلزات با هم را «آلیاژ» می‌گویند. «طلای جامد» هم به تمامی محصولاتی که دست‌کم ۱۰ قیراطی (عیار) باشند، اطلاق می‌شود.
این کار در مواقعی انجام می‌شود که می‌خواهند قیمت نهایی جواهر کاهش پیدا کند. به این صورت، از یک فلز دیگر برای ساخت جواهر استفاده می‌شود و در نهایت، روی آن روکش طلا می‌زنند. هرچه ضخامت این روکش بیشتر باشد، احتمال پاک شدن آن در اثر گذشت زمان کمتر خواهد بود.
روکش کامل طلا
در برخی از جواهرات جدید، نوعِ طلای استفاده شده در ساخت روکش، روی محصول درج می‌شود. علامتی همانند ۱/۲۰ ۱۲K G.F. یعنی یک‌بیستم از وزن نهایی این جواهر را طلای ۱۲ عیار تشکیل داده است.
روکش سطحی طلا
لایه طلا در محصولاتی که روکش سطحی دارند، بسیار نازک‌تر از نمونه‌هایی است که روکش کامل دارند. به همین خاطر خیلی زودتر هم از سطح فلز ساییده شده و از بین می‌روند.
طلای جامد بسیار بادوام و عمری است و می‌تواند گزینه مناسبی برای استفاده روزمره بشمار برود.
اگر شما به فلز نیکل یا دیگر فلزات حساسیت دارید، بهتر است جواهراتی را انتخاب کنید که عیار بالایی دارند. یعنی خلوص فلز طلای آنها بیشتر است. به‌طور مثال، طلاهای ۱۸ یا ۲۲ عیار.
اگر بودجه کافی ندارید، می‌توانید از جواهراتی با روکش طلا استفاده کنید. اما توجه داشته باشید که این محصولات برای استفاده دایمی مناسب نیستند و فقط در مراسم یا موقعیت‌های خاص از آنها استفاده کنید. زیرا امکان از بین رفتن سطح طلایی کالا بسیار زیاد است.
اگر محدودیت مالی ندارید، همیشه به‌سراغ طلاهای خالص‌تر با عیارهای بالاتر بروید تا به‌نوعی سرمایه‌گذاری اقتصادی هم بشمار برود.
