قسمت سوم.
توی قسمت قبلی در مورد استانبول کارت توضیح کلی دادم اما بعد از اینکه استانبول کارت رو خریدیم موقعیت هاستل رو روی گوگل‌مپ زدیم و راه افتادیم به سمت خانه موقت خودمون در استانبول با چالشی جالب روبه‌رو شدیم.
نکته: قبل از شروع یک جمله بگم، برای این سبک سفر، مهمترین و مهمترین نکته توانایی استفاده از گوگل مپ هست.
نقشه به ما ایستگاه تراموا رو نشون داد و با 5 دقیقه پیاده روی رسیدیم به ورودی ایستگاه. وقتی کارت رو زدیم که وارد بشیم با رنگ قرمز و بوق و مانیتوری که مبلغ 0 لیر رو نشون میداد، متوجه شدیم که استانبول کارت ها در ابتدا شارژ ندارند. توی هر ایستگاه همیشه یک تا چندتا دستگاه برای شارژ اسانبول کارت هست. توی مترو و مارماری هم همینطور.
دستگاه شارژ دقیقا مثل خودپردازها هستن که کار باهاشون خیلی راحت تر از چیزی هست که فکرش رو بکنید. جایی که بودیم یعنی محله میدان بایزید خیلی مهاجر رنگین‌پوست دیده میشد. 99 درصد هم انگلیسی نمیفهمیدند و از دو سه نفر به انگلیسی برای شارژ کمک خواستم ولی کسی متوجه نمی‌شد. چند دقیقه جلوی دستگاه ایستادم تا به ببینم چجوری میشه شارژ کرد. آخر هم با زبون اشاره به یکی فهموندم و اسکناس و کارت رو نشونش دادم و دستش درد نکنه، نشونم داد چطور میشه از دستکاه استفاده کرد.
برای استفاده از دستگاه شارژ کافیه کارت رو روی صفحه کوچیک سمت راست که سفید مات هست بزاریم و هیچ کاری به دکمه‌های دستگاه نداشته باشیم و اصلا نزنیمشون، فقط باید دو ثانیه صبر کنیم تا روی نمایشگر سمت چپ بعد از گفتن جمله‌ای ترکی با صدای خانومی که نسبتا بی اعصاب هم هست شارژ کارت نشون داده بشه به علاوه شمارشگری که از عدد 30 به صفر نزدیک میشه و مهلت وارد کردن اسکناس رو نشون میده.
مرحله بعدی وارد کردن اسکناس به محل ورودی‌ای که چشمک میزنه هست. با سکه هم میشه که شارژ کرد اما ما نتونستیم، انگار روش خاصی داشت که ما نفهمیدیم. بعد از اینکه اسکناس وارد شد همون خانم بی اعصاب به زبان ترکی میگه کار شما تمام شد و روی نمایشگر شارژ استانبول کارت رو نشون میده. خیلی راحت و بدون انجام دادن کار خاصی.
برای هر بار استفاده از استانبول کارت برای مترو و تراموا مبلغی بین 5 تا 10 لیر از شارژ کم میشه و برای اتوبوس‌ها بین 5 تا 7 لیر هست این مبلغ؛ بهتره که برای دفعه اول حدود 40 تا 50 لیر شارژ کنید. این مبلغ برای یک الی دو روز کافیه؛ البته اگر که قراره زیاد جابه‌جا بشید.
هزینه تاکسی هم که توی قسمت قسمت قبلی بهتون گفتم و میتونید بخونید؛ که در کل پیشنهاد میکنم هیچوقت به جز مواقعی خاص که بار زیاد دارید یا دیروقته و خسته هستین از تاکسی استفاده نکنید چون وقتی ببینند غریب هستید از مسیرهایی مارو می‌برند که هزینه بیشتری بندازه واسشون اگر هم خواستید اینکار رو بکنید توی قسمت‌های بعدی اپلیکیشنی رو معرفی میکنم که مثل همون اوبر یا اسنپ خودمونه و نمیتونند مسیر طولانی رو برن و سر ما شیره بمالند؛ البته اوبر خیلی زیاد طرفدار نداره تو استانبول.
خب بعد از اینکه کارتمون رو شارژ کردیم رفتیم که وارد ایستگاه بشیم؛ کارت رو زدیم که رد شیم و در عین ناباوری دیدم باز هم بوق به همراه نور قرمز گیت جلوی ورود مارو میگیره. فکر کردیم کارت رو نخونده، یک بار دیگه و 3 و 4 و 5 بار هر دوتامون امتحان کردیم ولی انگار مشکل از جای دیگه بود. مامور ایستگاه اومد سمت ما یک سری جملات ترکی که گفت که هیچ کودوم رو نفهمیدیم جز یک کلمه؛ و اون کلمه هس کد بود، همون کدی که توی قسمت اول گفتم که گرفتنش، یکی از مهمترین کارهای قبل از سفر به استانبول هست.
یه نگاه به کارت انداختیم و دیدیم شماره کارت روش هست و پشتش QR کد داره. فهمیدیم که هس کد رو باید روی کارت ثبت کنیم.
با گوگل کردن نحوه ثبت هس کد روی استانبول کارت به لینکی رسیدیم که داخلش باید مشخصات خودمون به همراه شماره کارت 16 رقمی استانبول کارت و کدی که زیر QR هس‌کد وارد کنیم تا مشخصاتمون برای استانبول کارت ثبت بشه تا کارت فعال بشه. البته با اسکن کیوآر کد پشت کارت هم میشد به سایت بریم ولی چون وارد صفحه خانه سایت میشد و خیلی قابل فهم ما نبود، پس از لینک ثبت هس کد روی استانبول کارت استفاده کردیم و با وارد کردن اطلاعات کارت‌ها فعال شد و درنهایت چراغ سبز گیت ورودی، به ما خوش‌آمد گفت و اجازه ورود داد.
خب با توقف و سردرگمی‌ای حدودا 20 دقیقه‌ای و یاد گرفتن استفاده از استانبول کارت وارد ایستگاه شدیم و رفتیم به سمت خط موردنظرمون که گوگل نشونمون میداد، سوار شدیم و مستقیم خودمون رو رسوندیم به ایستگاع سلطان احمد که بریم اتاق رو تحویل بگیریم.
راستی توی زمانی که ما رفتیم ورود به ایستگاه‌های مترو، اتوبوس، تراموا و هر وسیله حمل و نقل عمومی بدون ماسک ممنوع بود و اجازه ورود نمیدادن.
به طور کل مردم در سطح شهر اکثرا از ماسک استفاده نمیکردن چون اجباری نبود ولی مکان‌های عمومی همه از ماسک استفاده می‌کردن و به این قانون احترام میذاشتن و حتی یک نفر هم توی متروها یا اتوبوس‌ها من ندیدم که بدون ماسک وارد بشه که این فرهنگ خوبشون رو نشون میداد.
بعد از بیست دقیقه تراموا سواری رسیدیم ایستگاه سلطان احمد و پیاده شدیم. و نقشه زمان 8 دقیقه پیاده روی به سمت هاستل رو نشون داد که باید از بین دوتا از معروف‌ترین جاذبه‌های گردشگری استانبول رد میشدیم. مسجد سلطان احمد یا همون مسجد آبی و روبه‌روی اون مسجد ایاصوفیه.
در قسمت بعد، ادامه روز اولمون در استانبول رو به پایان می‌رسونم رازی که تا شب دوم متوجهش نشده بودیم. همچنین سه تا از جاذبه های دیدنی این شهر زیبا رو و تجربه برخورد و رفتار ترک‌ها با خودمون رو تعریف میکنم.
پس با من همراه باشید.
ادامه دارد...
