سلام عزیزانم
هر وقت اون خوی حیوانیت به سراغمون بیاد باید چیکار کنیم؟
مثلا وقتی که عصبانی میشیم و پر از وسوسه میشیم
یا وقتی که اوج خواستن و نداشتن رو لمس میکنیم و همه وجودمون میشه تمنای چیزی که برای ما نیست و ما راهی برای کسبش نداریم.
خب مسلما راه کار اینه که از انسانیتمون در مقابل این حیوانیت دفاع کنیم.
اما یه راه هوشمندانه تر هم هست
و اون اینه که فرامش نکنیم، همیشه بهترین دفاع حمله است،
بجای اینکه مدام در معرض هجوم این خوی حیوانیت باشیم، بیاییم و اون رو به تعادل برسونیم
چطوری؟
میخوام این جا یه راه حل تجربه شده بگم که قطع به یقین برای همه مفیده
یه راهی که با اون میتونیم بطور کاملا غیرمستقیم انسانیت رو در خودمون تقویت کنیم.
نه فقط خودمون
بلکه خیلیها که روی من بعنوان یک مشاور و راهنما حساب میکنن، و میخوام تغییرشون بدم
از این قدم شروع میکنم.
یه مسیر پر بازده.
و اون سحرخیزیه.
خود سحر خیزی بدون هیچ عبادت و مناجاتی معجزه میکنه.
بیدار بودن در بین الطلوعین غریزه رو ضعیف و فطرت ما رو تقویت میکنه.
اکر جایگاه تربیتی دارید نسبت به افرادی، (حتی خودتون)
مراقب باشید از این تکنیک مهم و پربازده غافل نباشید.
شخص رو تشویق به سحر خیزی کنید، و سَحرش را پر کنید از هر مشغولیتی
حتی موبایل و اینترنت، حتی فیلم و سریال، گشت و گذار و پیاده روی ، ظرف شستن و رمتب کردن هارد لپتاپ ووو
در عرض کمتر از دو هفته تاثیراتش رو بر قدرت روح شخص نظاره کنید.
