سخت کاری القایی یا سخت کردن به روش القایی فرایند ایجاد سختی در سطح فلزات رسانا با قرار دادن سریع آن فلز در یک میدان مغناطیسی بزرگ است.
میدان مغناطیسی، جریان الکتریکی موقتی ایجاد می‌کند که منجر به گرم شدن فلز می‌شود. اما حرارت تنها به عمق کمی نفوذ می‌کند. سپس فلز بلافاصله در مخزنی کوئینچ (خنک کردن) می‌شود.
حرارت دادن و خنک کردن ناگهانی باعث ایجاد کریستال در لایه‌های بیرونی ماده مربوطه می‌شود، اما هسته مرکزی آن را تحت تاثیر قرار نمی‌دهد و خواص اولیه خودش را حفظ می‌کند. این طبیعت دوگانه، ویژگی کلیدی برای سخت کاری القایی محسوب می‌شود.
سخت کاری فولاد و سایر فلزات با حرارت دادن آن قطعه به وسیله شعله‌ای که از یک منبع حرارتی ایجاد و سپس به سرعت فرو بردن آن قطعه در آب یا هر خنک کننده دیگری انجام می‌شود. قطعات فلزی در حالت عادی بسیار شکننده بوده و به راحتی در هنگام ضربه زدن یا افتادن شکسته می‌شوند.در این روش با حرارت دادن فلز تنها سختی در سطح فلز حاصل می‌شود. الباقی قسمت‌های قطعه، قدرت اولیه خودش را حفظ می‌کند.
حرارت دهی فلز یا سایر مواد رسانا به وسیله هدایت گرمایی یا گرمای مستقیم موجب گرم شدن کل قطعه می‌شود، زیرا الکترونها حرکت بیشتری دارند و گرما به سرعت از نواحی گرمتر به نواحی سردتر جریان پیدا می‌کند. سخت کاری القایی ، الکترون‌های بیرونی با ایجاد جریان الکتریکی القایی به نوسانات میدان‌های مغناطیسی واکنش نشان می‌دهند. این جریانها در شکل دایره‌های کوچک جریان می‌یابند، زیرا الکترونها دائما به تغییرات میدان مغناطیسی پاسخ می‌دهند. گرما نمی‌تواند به عمق قطعه فلزی راه پیدا کند.
