احتمالا استعداد خاصی توی نوشتن ندارم؛ اما مینویسم چون حس میکنم ممکنه بهم کمک کنه.
میدونم که خیلی از زندگیم عقب افتادم. میدونم که باس اون دکمه ریکورد لعنتی رو فشار بدم و هرچی میتونم بگم. اصلا همین الآن باس برم بخوابم. من چم شده؟ ما چمون شده؟
واسه کنکور نخوندم چون مثلا گفتم سال بعدش میخونم. اما به خود اومدم و دیدم که دارم دانشگاه آزاد ثبت نام میکنم...
ورزش نکردم به بهونه این که ورزشگاه ها بستس. اما وقتی که باز شد نرفتم.
با خیلی عادات اشتباه به بدنم و روح و روانم آسیب زدم. من اون محمد قبلی نیستم. به خودم قول داده بودم تغییر کنم. نکردم!
به حدی زندگیم افت کیفیت داشته که چندین درس پایانی رو افتادم! من٬ من محمد ام؟ من که زمانی توی شهر جزو برترین ها بودم؟ همون محمد که چندین مقام استانی داره و روز شمار میکرد که لپ تاپ بخره تا تند و تند شروع کنه تولید محتوا ارزشمند؟
نه من محمد قبل نیستم. دنیا تک تک ما رو تغییر میده. اما قبل تغییر به خودمون اختیار میده که تغییرمون مثبت باشه یا که منفی. مثبته سخت تره پس منفی رو انتخاب میکنیم. یجا خوندم که میگفت هممون میدونیم که کدوم راه درسته کدوم راه غلط. اما بیشتر ما این تصمیم رو میگیریم که به خودمون بگیم نه تو نمیدونی پس بسپرش دست روزگار. این روزگار گول زدن خودمونه.
آخرشم باس مث یوتیوبرا بگم من این متنو نوشتم که به شما هم بگم کسی مثل شما هم هست که حال دلش خوب نباشه این روزا. اما میگم که نه٬ من فقط اومدم غر بزنم برم. همین
دوس داشتین نظر بدین از بیکاری درام. بشینم بخونمشون
خداحافظی تویی که این رو خوندی. ممنونم ازت❤️
