برای من «انقلاب» و «انقلاب کردن» تصویری هولناک و پر استرس است. نمایشی از دود و فریاد و صدای شلیک. اگر بخواهم انقلاب را تصور کنم حتما به نمایی لانگ‌شات از میدان انقلاب تهران می‌رسم که گوشه‌گوشه آن عده‌ای در حال دویدن هستند و بوی تند گاز اشک‌آور همه‌جا پیچیده است. این تصویر و تصور البته محدود به من ایرانی نیست. شاید این رویاها مربوط به خاورمیانه‌ای ها باشد.
این فریم را چند روز پیش، نیویورک تایمز در جریان اعتراضات مردم عراق منتشر کرده بود. از این دست تصاویر در تاریخ معاصر خاورمیانه کم نیست. در سوریه و عراق سالهاست چنین ترکیب رنگی از خاکستری دود و سرخی خون، کمپوزیسیون اصلی گزارش‌های تصویری شده است. در خود ایران هم چه در جریان انقلاب57 و چه در درگیری‌های سال 88 وضعیت شهر به چنین شکلی در آمده. فلسطین هم سالهای سال است که صدای مظلومیتش به مهیب گلوله وصل شده است.
مخلص کلام اینکه همه چیز مهیا بود تا ما باور کنیم خاورمیانه، منطقه‌ای ملتهب در جهان است که در «اعتراض» و «واکنش به اعتراض» هیچ تساهل و تسامحی وجود ندارد. تا اینکه در هفته‌های گذشته، اعتراضات مردم لبنان وجه دیگر این منطقه را نشان ما و جهان داد!
صورت‌هایی که لبخند می‌زنند و چشم‌هایی که می‌درخشند و فریادهایی که از اعتراض و نه عصبیت نشات گرفته‌اند، در کنار پلاکاردها و پرچم‌های قرمز و سفیدی که منقش به صدرس سبزرنگ به نشانه جنگل‌های سبز و انبوه لبنان است، عکس‌های دیگری از «انقلاب» داده‌اند. دختران و پسران جوان در خیابان‌ها هستند و اگر کسی خبر نداشته باشد که این مردم در اعتراض به وضعیت نابسامان اقتصادی در لبنان به خیابان‌اند آن را به جای کارناوالی همگانی می‌گیرد!
البته که هیچ اعتراضی را نمی‌توان یافت که خالی از درگیری باشد. و واکنش پلیس لبنان هم آنقدر گل و بلبل نبوده اما به هر تقدیر تصویری که برآیند کلیه ماجرای اعتراضات مردم لبنان است و از قضا همان تصویر هم به دنیا مخابره می‌شود، اتفاقی متفاوت، عجیب و شاید مبارک است.
در لبنان، کارخانه‌های بسیار زیادی برای تولید پرچم وجود دارد. پرچم‌دوزی اصلا یکی از مشاغل پرطرفدار در لبنان است. یکی دیگر از تمایزهای اعتراضات لبنان با آشوب‌های خاورمیانه تاکید مردم بر ملیتی که دارند به واسطه حضور انبوه پرچم‌های لبنان در بین معترضین است. ملی‌گرایی نه به عنوان هدف بلکه به عنوان روش قطعا جز صلح و صمیمیت چیز دیگری در پی نخواهد داشت.
دختران زیبای لبنانی هم دیگر عنصر بصری عکس‌های منتشر شده از لبنان‌اند. شکوه زیبایی و دلفریبی این دختران به طرز عجیبی ترکیب‌بندی این عکس‌ها را کلمل کرده است. شاید برخی این شکل از اعتراض را مبتذل تعریف کنند اما من نشاط را وقتی حسی عمومی و ملی می‌شود به سختی می‌توانم با شادی‌ةای سخیف یکی بی‌انگارم!
فریم آخری که برای این نوشتار انتخاب کردم همه آنچه را که مقصودم بود با شما در میان بگذارم در خود دارد. اینجاست که عکس بدون متن حرف می‌زند و پیکسل به پیکسل یک عکس حکم کلمه، کلمه صدها یادداشت و مقاله‌اند. کفایت می‌کند برای این عکس تنها عنوانی انتخاب کنم: سلفی با انقلاب!
