حرف اول در این آموزش
مدیریت مالی را علم اداره منابع و مصارف وجوه یک شرکت تعریف می کنند. مدیریت مالی بر خلاف حسابداری که فن است، یک علم میباشد. مدیر مالی وظیفه دارد که منابع و مصارف شرکت که قابل سنجش به پول هستند را اداره کند. منابع، محل تامین وجوه مورد نیاز است و مصارف، محل خرج وجوه است. بنابراین وظیفه مدیر مالی مدیریت منابع و مصارف است.
منابع تامین مالی کوتاه مدت: به منابعی گفته می شود که ظرف مدت یک سال بازپرداخت شود. سر رسید آن ها یک ساله است. عموما منابع تامین مالی کوتاه مدت برای تامین نیازهای کوتاه مدت مورد استفاده قرار می گیرد و معمولا برای آن ها از نیاز های بلند مدت استفاده نمی شود. این موضوع یک بحث و اصل در مدیریت مالی است (اصل تطابق).
منابع تامین مالی بلند مدت: به منابعی گفته می شود که بیش از یک سال سر رسید دارد و در یک سال تصویه نخواهد شد.
در سمت چپ ترازنامه ها منابع مالی شرکت بیان می شود. منابع کوتاه مدت شامل: حساب های پرداختنی، اسناد پرداختنی، پیش دریافت ها و وام کوتاه مدت است. منابع بلند مدت نیز شامل: وام بلند مدت، اوراق مشارکت، سهام و حقوق صاحبان سرمایه (سود انباشته) می باشد.
تفاوت بین منابع کوتاه مدت و بلند مدت:
• منابع تامین مالی کوتاه مدت در مقایسه با بلند مدت هزینه تامین مالی کم تری دارند. هر میزان مازاد بر اصل منبع اگر بخواهیم بازپرداخت کنیم و متحمل شویم تحت عنوان هزینه تامین مالی است.
• منابع تامین مالی کوتاه مدت در دسترس تر است. دردسر و بوروکراسی کم تری دارد.
• در صورت استفاده از این منابع، می توان به راحتی در کمتر از یک سال تسویه و باز پرداخت کنیم. عیب بزرگ منابع کوتاه مدت نسبت به بلند مدت این است که اگر خواستیم این منابع را در پایان سال تمدید کنیم، معمولا نرخ بهره تغییر می کند و اعتبار دهنده ممکن است شرایط سخت تری ایجاد کند.
انتخاب نوع منبع تامین مالی
1. برای انتخاب نوع منبع تامین مالی باید حتما به هزینه تامین مالی آن توجه شود.
2. میزان انعطاف پذیری منبع تامین مالی حتما مد نظر قرار گیرد.
3. محدودیت هایی که اعتبار دهنده برای شرکت ایجاد می کند مورد توجه قرار گیرد.
4. تاثیر نوع منبع بر میزان رتبه اعتباری شرکت هم مد نظر قرار گیرد.
وثیقه گذاری دارایی های جاری شرکت:
شرکت از بانک وام و اعتبار دریافت می کند در مقابل دو نوع از دارایی های جاری خودش را در وثیقه بانک قرار می گیرد و بانک درصدی از آن دارایی را به شرکت وام می دهد. این دارایی شامل:
• حساب های دریافتنی و مطالبات: مطالبات تجاری ما از دیگران است که از فروش نسیه کالا و خدمات ایجاد شدند.
• موجودی کالا: شرکت موجودی کالای خود را در رهن بانک قرار می دهد.
اوراق و اسناد تجاری: این روش در کشور ایران توسط نهاد های خاصی (بانک مرکزی) استفاده می شد. در گذشته این روش در گذشته بسیار استفاده می شد و به صورت سفته و برات معمول بوده است. شرکت هر زمان تقدینگی نیاز داشت برات یا سفته صادر شده را به بانک می داد و در مقابل با تنزیل این سفته و برات مبلغی دریافت می نمود که منبع تامین مالی محسوب می شد. دارای بهره هم بود و بانک هم می پذیرفت. حتما باید کسی که از این اوراق استفاده می کرد شرکتی معتبر می بود.
سایر روش های تامین مالی: نمونه ای از این روش ها شامل: وثیقه گذاری دارایی غیر جاری، پیش فروش محصولات (کالا را ارزان تر می فروشیم و در مقابل وجه نقد را زودتر دریافت می کنیم) و ... می باشد.
حرف آخر در این آموزش
وﻇﻴﻔﻪ ﻫﺮ ﻣﺪﻳﺮ ﻣﺎﻟﻲ ﺑﻬﻴﻨـه ﺳﺎزی ﺳﺎﺧﺘﺎر داراﻳﻲ ﻫﺎ، ﺑﺪﻫﻲ ﻫﺎ و ﺣﻘﻮق ﺻﺎﺣﺒﺎن ﺳـﻬﺎم ﺑـﻪ ﻣﻨﻈـﻮر ﺣـﺪاﻛﺜﺮ ﺳـﺎﺧﺘﻦ ﺛﺮوت ﺳﻬﺎﻣﺪاران و اﻓﺰاﻳﺶ ارزش ﺷﺮﻛﺖ اﺳﺖ. ﺑﻨـﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑـﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺮاﻳﻂ ﺑﺎزار رﻗﺎﺑﺖ، ﻣﺪﻳﺮ ﻣﺎﻟﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ از ﻃﺮﻳـﻖ اﻧﺘﺨـﺎب روش ﻫـﺎی ﺗـﺄﻣﻴﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺎﻟﻲ ﻣﻨﺎﺳﺐ بر ﺳﻮدآوری و ﺛﺮوت ﺳﻬﺎﻣﺪاران و ارزش ﺷــﺮﻛﺖ اﺛــﺮ گــﺬارد.
پس با دوره حرفه پلاس همراه شوید تا از مطالب روز کسب و کار با خبر شوید
