با دیدن درخت ها و قدم زدن بین اونها اینطور فکر کردم :بنظر میرسه مهم ترین دغدغه اونها رشد هست و زایش برگ و بار ، اصلا رسالت اونها همین هست و گویا با رسالت خودشون بخوبی آشنا هستن و تو این عرصه بطرز حیرت انگیزی تلاش میکنن !! هیچ درخت زنده ای رو نمیشه پیدا کرد که برای جستجوی نور تقلا نکنه و یا اعماق زمین رو برای کنکاش نکنه برای عمیق تر شدن ریشه وجودش ، هیچ درختی نیست که رشد رو کافی بدونه و اون رو متوقف کنه !! درخت بخوبی یادگرفته که برای انجام رسالتش بالاخره راهکاری پیدا بکنه . اون همیشه خودش رو هوشیارانه آماده نگه می داره ، اگر نور خورشید بتابه یا اگر باران بباره قامت استوارش میزبان صمیمی حضور اونهاست ، اگر طوفان بیاد و اگر حتی برف یا تگرگ هم بباره ، باز هم پیکر خودش رو مقتدرانه میزبان نگه می داره !! اون هیچ زمانی رو برای رشد از دست نمی ده ، رشدش رو در میانه میدان شدن ها بشدت پیگیره !!
تدبیر درخت واقعا حیرت انگیزه !!
حالا که درخت انقدر با ظرافت و تدبیر داره تلاش می کنه
بد نیست از خودمون بپرسیم آیا تونسیم رسالت خودمون رو شناسایی کنیم و بی امان براش تلاش می کنیم یا غیر از اون رو انتخاب کردیم ؟ آیا حداقل به قدر درخت به انجامش متعهدیم ؟ اصلا مهم ترین دغدغه ما چیه ؟؟
