وقتی حجم پول ها زیاد میشه، چرا تورم به وجود میاد؟ چرا نمیشه با قانون گذاری جلوشو گرفت؟ چرا وقتی قانون میذارن که قیمت سیب حتما باید ۲ هزار تومن باشه، هیچ وقت این قانون اجرایی نمیشه؟ آیا ضعف توی نظارت و بازرسیه؟
جواب در "قانون نزولی بودن مطلوبیت نهایی" نهفتس. اصطلاحش یکم پیچیدس ولی مفهومش خیلی سادس.
تصور کنین توی صحرا گیر کردین و فقط یه لیوان آب دارین، اون یه لیوان آب براتون خیلی ارزشمنده چون زندگیتون بهش وابستس و ممکنه جونتون رو نجات بده.
حالا اگه اونجا یه پیانو داشته باشین که ۱۰ میلیون تومن خریده باشینش و یه نفر بهتون بگه که حاضره در ازای اون پیانو یه گالن آب بهتون بده، پیانو رو با یه گالن آب معامله میکنین چون ارزش یه گالن آب تو صحرا خیلی زیاده.
اگه تو شهر باشین و شرایط نرمال باشه آیا حاضرین بازم اون معامله پیانو در برابر یه گالن آب رو انجام بدین؟
توی شهر به اندازه کافی آب وجود داره به همین خاطر کسی حاضر نیست پیانو رو با یه گالن آب معامله کنه. چون وقتی از یه چیزی زیاد داشته باشیم ارزشش برامون کم میشه.
اگه فقط یه پیراهن داشته باشیم، داشتن یه پیراهن دیگه برامون ارزشمنده. اما اگه صدتا پیراهن داشته باشیم، داشتن یه پیراهن اضافه چندان برامون مهم نیست.
به این میگن "قانون نزولی بودن مطلوبیت نهایی"
پس همونطور که هرچیزی زیاد میشه ارزشش کم میشه، وقتی حجم پول ها تو اقتصاد بالا میره، ارزش پول کم میشه، و این باعث میشه قیمت همه چیز زیاد بشه، چون پول واحد قیمت گذاریه.
ارزش اقتصادی چیز ها رو ذهن ما تعیین می کنه. ذهن ما بر اساس اینکه چقدر از یه چیزی در اختیارمون هست، اونو به لحاظ اقتصادی ارزشمند یا بی ارزش تلقی میکنه.
به عنوان مثال میدنیم هوا از پفک نمکی ارزشمند تره، اما هیچ کس بابت هوا پول نمیده چون همه جا هست اما وقتی می خوایم پفک نمکی داشته باشیم بابتش پول میدیم و میخریمش چون میزان کمی ازش وجود داره و ما می خوایم داشته باشیمش.
اگه یه نفر قانون بذاره که اگه میخواین نفس بکشین هر روز باید بیایین پول بدین هوا بخرین و از اون هوا تنفس کنین آیا حاضریم همچین کاری بکنیم؟
اینکارو نمیکنیم چون هوا همه جا هست و به سادگی بهش دسترسی داریم.
ارزش گذاری ذهنی انسان ها روی کالا ها، بر اساس اینکه اون کالا رو میخوان یا نه و اینکه چه میزان از اون کالا در دسترشون هست، یه موضوع طبیعیه و قانون نمیتونه مانعش بشه.
اگه دوست دارین بدونین کی پول ها رو زیاد میکنه این پست رو بخونین.
توی پست های بعدی همراه من باشین :)
