الان که اینو مینویسم، چند وقته که موشکها تو آسمونمون نیستن.
شهر آرومتر شده و مردم آروم آروم دارن به زندگی عادیشون برمیگردن.
با خودم فکر میکنم، اگه دوباره جنگ شد چی؟ من که طراح گرافیکم، تو اون شرایط باید چیکار کنم؟
واسه همین تصمیم گرفتم یه سری از کارایی که شاید تو اون شرایط بتونیم انجام بدیم رو براتون بنویسم.
طراحی میتونه پناه باشه.
تو روزایی که همهچیز تاریکه، اینکه بخوای بشینی و یه پورتفولیو آپدیت کنی، یا یه تمرین ساده بزنی، شاید نشون بده هنوز یه چیزی توت زندهست.
پورتفولیوتو مرور کن.
حتی اگه چیزی اضافه نکنی، دیدن مسیرت باعث میشه حس کنی هنوز همون آدمی.
یه مهارت تازه یاد بگیر.
نه واسه پروژه گرفتن، واسه اینکه ذهنت گرم بمونه. شاید یه نرمافزار جدید، یا یه سبک تصویری که همیشه دوست داشتی، شاید شروع یه دوره ی جدید
یه پروژهی شخصی راه بنداز.
یه چیزی که نه سفارشیه، نه لازم جواب کسی رو بدی. فقط برای تو باشه. یه دفتر طراحی از حالوهوای اون روزا، یه طراحی روزانه، یه پوسترهایی برای خودت.
گاهی تنها چیزی که لازم داریم اینه که بدونیم تنها نیستیم.
اگه میتونیم، دور هم جمع شیم. حتی آنلاین. یه تماس تصویری، یه گپ توی دیسکورد یا واتساپ، راجع به هیچی حرف بزنیم، فقط اینکه حال همو بپرسیم.
دورهمیهای مجازی راه بندازیم.
یه طراحی گروهی، یا حتی فقط نمایش کارا و بازخورد دادن. بدون قضاوت.
تجربههامون رو با هم به اشتراک بذاریم.
چه چیزی الهاممون داد، چه چیزی ترسوند، کجاها بریدیم.
همکاریهای کوچیک راه بندازیم.
یه سری پروژهی ساده که بهمون حس زنده بودن بده. شاید با هم یه زین بسازیم، یا یه پیج کوچیک راه بندازیم برای طرحهای شخصی.
وقتی بحران اتفاق میافته، آدمایی هستن که بیشتر از ما آسیب دیدن.
ما شاید نتونیم جلوی اتفاقها رو بگیریم، ولی میتونیم سهم کوچیکی تو بهتر شدن فضا داشته باشیم.
طراحی برای اطلاعرسانی: پست و استوری درباره مکانهای امن، راههای کمک یا شمارههای اضطراری.
کمک به گروههای مردمی: طراحی برای NGOها، کمپینهای داوطلبانه یا هر جایی که نیاز فوری به ارتباط بصری دارن.
ساخت محتوای آرامشبخش: تصویرهایی با رنگ و حس خوب برای کم کردن اضطراب جمعی.
مقابله با شایعه: طراحی محتوا برای اطلاعرسانی درست و شفاف، حتی در حد چند اسلاید ساده.
کار برای بچهها: طراحی آموزشی، رنگآمیزی یا قصههای تصویری برای سرگرم کردن بچهها توی فضاهای ناآرام.
حمایت از کسبوکارهای کوچک: کمک به پیجهایی که تو بحران فلج شدن، با طراحی ساده یا پست آماده.
کارهای کوچک ولی واقعی: حتی یه فیدبک خوب، یه تصویر ساده، یا بازنشر محتوای مفید میتونه مؤثر باشه.
ما طراحان گرافیک در زمان جنگ قرار نیست قهرمان باشیم.
اما میتوانیم معنا بسازیم. میتوانیم نشانههایی کوچک از امید و توجه را در میان تاریکی پخش کنیم.
طراحی در بحران، همیشه با خروجی بزرگ همراه نیست. گاهی فقط نفس کشیدن طراحیست، برای زنده نگهداشتن خودمان، و گاهی قدم کوچکیست برای مردم.
اگر دوباره جنگ شد، نمیخواهم فقط زنده بمانم.
میخواهم خودم بمانم — طراح بمانم — انسانی که هنوز امید را باور دارد.
محمدحسن خبیری | طراح گرافیک
