با گرم شدن تنور انتخابات، حامیان نامزدها آمادۀ تبلیغات می‌شوند. آنچه باید بر سر آن بحث شود، روش تبلیغات در ستادهای مختلف انتخاباتی است. روش تبلیغات در هر رسانه‌ای نیز متفاوت است. برخی با استفاده از تهمت، نامزد رقیب را تخریب می‌کنند تا مقدمه‌ای برای معرفی نامزد مورد نظرشان باشد. گروهی به‌سوی مقدس نشان دادن نامزد مورد نظر خود می‌روند. گویی تجسم دین و دیانت هستند. عده‌ای نیز به خود زحمت نمی‌دهند و خرج تبلیغات نامزدشان را یک شام و یک ناهار برای خرید رای می‌دانند. در این چندسال، روش‌های مختلفی را برای تبلیغات نامزدها شاهد بودیم. این موارد تنها بخشی از آن‌ها بود که بیان شد.
آنچه جالب توجه است، تفاوت فاحش اعمال و رفتار دو گروه سیاسی، با ادعای آن‌ها است. اما چگونه می‌توان به این مهم پی برد؟. برای پی بردن به این تفاوت، تنها باید به رفتار ستادها و شیوۀ تبلیغات آن‌ها توجه کنیم. اگر مدعی دین‌داری و تقوا باشند و دربرخورد با مخالف خود انصاف را رعایت نکنند، یا برای برجسته کردن نامزد موردنظر به‌دنبال تخریب رقیب باشند، با ادعای خود فاصلۀ بسیار خواهند داشت. پیامبر اکرم(ص) خطاب به امیرمؤمنان (ع) می‌فرمایند: « يَا عَلِيُّ شَرُّ النَّاسِ مَنْ بَاعَ آخِرَتَهُ بِدُنْيَاهُ وَ شَرٌّ مِنْ ذَلِكَ مَنْ بَاعَ آخِرَتَهُ بِدُنْيَا غَيْرِه»؛ یاعلی، بدترين مردم كسى است كه آخرتش را به دنيايش بفروشد و بدتر از او كسى است كه آخرت خود را براى دنياى ديگران بفروشد.(من لا يحضره الفقيه_ ج4_ ص 353) این روایت، اصل کلی را پیش‌روی حامیان نامزدها قرار می‌دهد. بنابراین، اگرچه مدعیان بسیار گوش فلک را کَر می‌کنند. اما ادعای آن‌ها باید با رفتار و اعمالشان سنجیده شود.
طبق روایت بالا اخلاق و دیانت، باید حرف اول را در رقابت میان نامزدها بزند. اما این مهم، قربانی کلماتی همچون "مصلحت" می‌شود. حقیقتی که در گوشه و کنار جامعۀ ما به‌دست فراموش سپرده شده است. در نتیجه، ملاک درستی ادعای افراد، تنها در رفتار آن‌ها هویدا می‌شود. رفتار صحیح نیز رفتاری است که مخالف دین و شرع نباشد. اگر به رفتار بسیاری از نامزدهای انتخاباتی و حامیان آن‌ها دقت کنیم، تنها ادعاست که برای ما باقی خواهد ماند. در این‌صورت، بازم هم با مجلسی روبرو خواهیم شد که پر مدعا است. اما در عین حال، بی‌محتوا خواهد بود.
